Ο Έλληνας ΔΕΝ παραδέχεται εύκολα τα λάθη του και όταν τον φέρνεις αντιμέτωπο με τον καθρέφτη του δεν του αρέσουν οι πικρές αλήθειες. Του λες κατάμουτρα τα στραβά του κι αντί να τα διορθώσει, αντιδρά κι επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη σαν κακομαθημένο παιδί. Άσπρο ο ένας, μαύρο ο άλλος. Όσοι οι Έλληνες σε μια ομάδα, τόσες και οι διαφορετικές απόψεις κι ο ένας πάει να επιβληθεί στον άλλον. Να περάσει το δικό του. Διαίρει και βασίλευε..
Οι άλλοι λαοί μπορεί να μην έχουν τον δικό μας πολιτισμό και ιστορία αλλά ακόμα και στο ΑΔΙΚΟ έχουν συνοχή και ομόνοια και το υποστηρίζουν έως θανάτου (βλέπε τζιχαντιστές, δυτικούς κοπρίτες και σια). Εμείς όσο κι αν έχουμε το ΔΙΚΙΟ με το μέρος μας, ομοψυχία δεν διαθέτουμε.
Και μέχρι ο Έλληνας να λύσει τα υπαρξιακά και ηγετικά του προβλήματα, μέχρι ν' αποφασίσει ποιου η γνώμη θα επικρατήσει για να γίνει το επόμενο βήμα, μέχρι να βρει τη συνοχή του, παραμένει ακέφαλη σιωπηλή δύναμη με την κερκόπορτα ορθάνοιχτη στον εχθρό. Και μπάτε σκύλοι αλέσετε (τρόικα και σια)...
Στο μεταξύ ο εχθρός γνωρίζει πολύ καλά την Αχίλλειο πτέρνα μας.
Η κλασική μέθοδος της ληστρικής απασχόλησης με τα καθημερινά δεινά που μας δημιουργούν, σε συνδυασμό με τον δικό μας αποπροσανατολισμό, έλλειψη αυτογνωσίας και μόνιμη ενασχόληση του ΕΓΩ, τους δίνει και το χρόνο και το χώρο για να μας ΧΤΥΠΑΝΕ από παντού.
Όχι, δεν είναι σε κανέναν τομέα ανώτεροι μας ή πιο ξύπνιοι. Είναι απλά πιο ΠΟΝΗΡΟΙ... Ξέρουν πολύ καλά πως ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΑ ΒΑΛΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ! Με τα κουσούρια των Ελλήνων όμως μπορεί... Αυτά χρησιμοποιούν κι εκμεταλλεύονται..
Στρέφουν τον έναν Έλληνα εναντίον του άλλου, κάτι που έτσι κι αλλιώς κι από μόνοι μας το κάναμε ανέκαθεν. Οπότε το μόνο που κάνουν είναι να ρίξουν λίγο λάδι στη φωτιά και να βάλουν λίγο έως πολύ το χεράκι τους για να προωθήσουν τη φαγωμάρα μεταξύ Ελλήνων, δίνοντας τους αφορμές για διαφωνίες και διενέξεις.
Έτσι δρουν ανενόχλητοι στον ψυχολογικό πόλεμο και μόνο. Γιατί μόνο αυτόν τον υποχθόνιο, ύπουλο, αόρατο πόλεμο μπορούν να κάνουν. ΔΕΝ μπορούν ποτέ να αναμετρηθούν με τον Έλληνα στα ΙΣΑ! Αν δοκιμάσουν είναι χαμένοι από χέρι και το ξέρουν. Όσες φορές το δοκίμασαν στο παρελθόν, τους άφησε πολλές οδυνηρές εμπειρίες..
Κι η αλήθεια είναι πως κάποιοι όσο κι αν μίσησαν ή φθόνησαν τους Έλληνες, ξαφνιασμένοι από την τόσο εύκολη, αναπάντεχη και προσωρινή "νίκη" τους εναντίον των Ελλήνων, "νίκη" που οι ίδιοι οι Έλληνες τους χάρισαν επιπόλαια, δεν άντεξαν και τους είπαν την ΑΛΗΘΕΙΑ. Απόρησαν πως με μια απλή σφεντόνα κατατρόπωσαν τον Γιγάντιο Γολιάθ και τον έριξαν κατάχαμα. Υπέδειξαν λοιπόν τα λάθη των Ελλήνων και τους τα γνωστοποίησαν, περιγράφοντας τη "νίκη" τους.
Τους είπαν πως δεν αντέχουν να είναι ψευτονικητές σε ανύπαρκτες μάχες κι αναμετρήσεις και παραδέχτηκαν πως μόνο με ΥΠΟΥΛΟ κι ΑΤΙΜΟ ΠΟΛΕΜΟ μπορούσαν να τους βάζουν προσωρινές τρικλοποδιές στην ιστορία τους αλλά ποτέ να τους αποτελειώσουν. Όσο κι αν προσπάθησαν να εξοντώσουν τούτο το ιερό γένος για να μην τους υπενθυμίζει την υπεροχή του, οι Έλληνες ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΝΑΝ! Ποτέ δεν αφανίστηκαν!
Άρχισαν οι βάρβαροι μέσα τους να τρώγονται από τις τύψεις που όλα τα κατέκτησαν ΠΟΝΗΡΑ αλλά ποτέ ΤΙΜΙΑ κι ΕΝΔΟΞΑ ΟΠΩΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΕ ΤΟ ΣΠΑΘΙ ΤΟΥΣ! Και σε μια κρίση ειλικρίνειας κι αυτοκριτικής, ανακοίνωσαν στον Έλληνα ακόμα και την πιο ύπουλη στρατηγική τους εναντίον του.
Παραδέχτηκαν την ηθική ΗΤΤΑ τους, αναγνώρισαν την ανωτερότητα του Έλληνα αλλά ο Έλληνας ήταν πάντα απασχολημένος με το ΕΓΩ του για να προσέξει τον εχθρό που του αποκαλύφθηκε....
ΔΕΝ ΑΚΟΥΓΕ, ΔΕΝ ΕΒΛΕΠΕ, ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕ και μυαλό δεν έβαζε....
Βρε δεν'πα να παραδεχόταν ο εχθρός έμμεσα ή άμεσα πως με δόλο τον βάζει κάτω και τον πατάει.. Τι οξυρρύγχειοι πάπυροι γράφτηκαν για τη διχόνοια των Ελλήνων, τι κείμενα, άρθρα, έρευνες, ρητά.. Αγρόν ηγόραζε ο Έλλην....
Όταν κάποιοι μεγάλοι Έλληνες, δίχως προσωπικά οφέλη και κέρδη, παραμέρισαν ορθώς το ΕΓΩ τους και πήγαν να ενώσουν τους Έλληνες για το καλό του συνόλου κι αυτής της ένδοξης ράτσας, άπαντες στον πλανήτη τους θαύμασαν γιατί ήξεραν.. Γνώριζαν πως όποτε συνέβαινε ΟΜΟΝΟΙΑ ανάμεσα στους Έλληνες ακολουθούσε μεγάλο, χρυσό έπος στην ιστορία των Ελλήνων (Θερμοπύλες, Μαραθώνας, Πλαταιές, 1821, 1940).
Και οι προβλέψεις έβγαιναν πάντα αληθινές. Μετά τη νίκη ο Έλληνας ξανάβρισκε τη χαμένη του αξιοπρέπεια και περηφάνια και μεγαλουργούσε. Φόβιζε όλους τους εχθρούς του και τους κρατούσε μακρυά. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε, όντας πάντα αφελής και προδομένος.. Και το γλέντι κράταγε για λίγο... Πάντα για ΛΙΓΟ........
Η διχόνοια συνεχώς επανερχόταν σαν επιδημία..
Ἡ Διχόνοια ποὺ βαστάει
ἕνα σκῆπτρο ἡ δολερὴ
καθενὸς χαμογελάει,
"πάρ' τό", λέγοντας, "καὶ σύ".
Κειο τὸ σκῆπτρο πού σας δείχνει
ἔχει ἀλήθεια ὡραῖα θωριά.
μὴν τὸ πιάστε, γιατί ρίχνει
εἰσὲ δάκρυα θλιβερά.
Ἀπὸ στόμα ὀποῦ φθονάει,
παλληκάρια, ἂς μὴν πωθεῖ,
πῶς τὸ χέρι σας κτυπάει
τοῦ ἀδελφοῦ τὴν κεφαλή.
Μὴν εἰποῦν στὸ στοχασμό τους
τὰ ξένα ἔθνη ἀληθινά:
"Ἐὰν μισοῦνται ἀνάμεσό τους
δὲν τοὺς πρέπει ἐλευθεριά"
Δ.Σολωμός (Εθνικός Ύμνος)
Δ.Σολωμός (Εθνικός Ύμνος)
Κι όταν η διχόνοια άρχιζε πάλι να εμφανίζεται εφιαλτικά μεταξύ Ελλήνων, οι ίδιοι θαυμαστοί ήρωες που έβγαλαν τον Έλληνα από την λήθη του και του πρόσφεραν Δόξα, Τιμή και Ελευθερία, αντί να τύχουν της ευγνωμοσύνης και του σεβασμού που τους άξιζε, έβρισκαν μεγάλους μπελάδες.
Οι περισσότεροι κατηγορήθηκαν, συκοφαντήθηκαν και διώχτηκαν από τους ίδιους που κάποτε τους λάτρευαν. Είτε στάλθηκαν στη φυλακή (βλέπε Κολοκοτρώνη) ή....δολοφονήθηκαν γιατί ήταν πολύ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ για το Δυτικό σύστημα (Καποδίστριας). Μπροστά στο δέλεαρ της ελεγχόμενης από τους ξένους εξουσίας, πολλοί δειλοί δεν δίστασαν να προδώσουν τους μεγάλους αυτούς ήρωες και ηγέτες για να συνεργαστούν με τον εχθρό και να μοιραστούν τα "λάφυρα" της νίκης των Ελλήνων..
"Στον πρώτο χρόνον είχαμεν μεγάλη ομόνοιαν και όλοι τρέχαμε σύμφωνοι.Ο ένας πήγαινε στον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα στο στρατόπεδο κι αν αυτή ομόνοια βαστούσε ακόμη δυο χρόνους, ηθέλαμεν κυριεύσει και την Θεσσαλίαν και την Μακεδονίαν και ίσως φτάναμε κι ως την Κωνσταντινούπολη! Τόσο τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουαν Έλληνα και φεύγαν χίλια μίλια μακριά!
Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός κι ένα καράβι μια αρμάδα. Αλλά δεν εβάσταξε. Ήρθαν μερικοί και θέλησαν να γενούν μπαρμπέρηδες στου κασίδη το κεφάλι. Μας πονούσε το μπαρμπέρισμά τους μα τι να κάνουμε; Από τότε άρχισε η διχόνοια και χάθηκε η πρώτη προθυμία κι ομόνοια. Κι όταν έλεγες του Κώστα να δώσει χρήματα διά τας ανάγκας του έθνους ή να πάει στον πόλεμο, τούτος πρόβαλλε το Γιάννη. Και μ’αυτό τον τρόπο κανείς δεν ήθελε να συντράμει, μήτε να πολεμήσει. Και τούτο έγινε επειδή δεν είχαμε έναν αρχηγό και μια κεφαλή, μα ένας έμπαινε πρόεδρος έξι μήνες, σηκωνόταν ο άλλος και τον έριχνε και καθόταν αυτός άλλους τόσους. Κι έτσι ο ένας ήθελε τούτο κι ο άλλος τούτο.
Ίσως όλοι θέλαμε το καλό, πλην καθένας κατά τη γνώμη του. Όταν προστάζουνε πολλοί, ποτέ το σπίτι δεν κτίζεται ούτε τελειώνει. Αλλά επειδή είμαστε σε τέτοια κατάσταση, εξαιτίας της διχόνοιάς μας, έπεσε η Τουρκιά πάνω μας και κοντέψαμε να χαθούμε και στους στερνούς επτά χρόνους δεν κατορθώσαμε μεγάλα πράγματα."
Θ. Κολοκοτρώνης (Λόγος στην Πνύκα)
Σήμερα η ιστορία επαναλαμβάνεται.. Πάλι κυριαρχεί το ΕΓΩ αντί του ΕΜΕΙΣ. Άλλα 400 χρόνια σκλαβιάς να περάσουν, ακόμα με το ΕΓΩ του θα ασχολείται ο Έλληνας.
Εκτός κι αν...ο εχθρός κάνει το λάθος να χτυπήσει στα ΙΣΑ..
Μόνο σε αυτή την περίπτωση θα μαζευτούν όλοι οι ΕΛΛΗΝΕΣ και θα πάρει να σηκώσει! Θα παρατήσουν κι ΕΓΩ και ΕΣΥ και τα πάντα!!
Μόνο τότε θα γίνει το ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ!!
Αλλά ο εχθρός που γνωρίζει εμπειρικά πολύ καλά τι θα συμβεί με μια άμεση αναμέτρηση, αποφεύγει έντεχνα μια τέτοιου είδους επιζήμια πρόκληση για τους ίδιους κι επιλέγει να χτυπάει ΠΙΣΩΠΛΑΤΑ για να έχει ο Έλληνας να απασχολείται σαν το παιδάκι με το αγαπημένο του παιχνίδι το "ΕΓΩ" κι "Ελα συνέλληνα να βγάλουμε τα μάτια μας από μόνοι μας".....
Αναρωτιέμαι αν ο Έλληνας αποφάσιζε ξαφνικά να χτυπήσει τον "αόρατο" παρασκηνιακό εχθρό μέσω των ορατών εγχώριων συνεργατών του, τι θα κατάφερνε. Αν αποφάσιζε σήμερα να δράσει και να διώξει τον Δυτικό οχετό που κατσικώθηκε εκατοντάδες χρόνια στο σβέρκο μας, θα έβρισκε τη συνοχή του για να το καταφέρει; Θα υπήρχε συμπόρευση, κοινή στρατηγική, συνεργασία κι ομαλή έκβαση χωρίς προσωπικά οφέλη;
Θα μπούκαρε με τους συνέλληνες του από την ίδια πόρτα ή πάλι θα διαφωνούσαν και θα τράβαγαν, άλλος δεξιά κι άλλος αριστερά;
Αυτό το ρημάδι Ελληνικό σκορποχώρι θα κατάφερνε ποτέ να γίνει ΕΝΑ εναντίον του εχθρού την ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ κι όχι την ύστατη στιγμή όπως πάντα;;
Πιθανότατα όχι γιατί όλα αυτά είναι άγνωστες τακτικές πολέμου και μάχης για τον Έλληνα, πολεμιστή του ακατόρθωτου και των μεγάλων ανατροπών. Ο Έλλην πελαγώνει στα εύκολα και ξεθολώνει στα ΔΥΣΚΟΛΑ.. Έτσι χαΐρι και προκοπή δεν βλέπει.. Και ό,τι μεγάλο κατακτά ΠΟΤΕ δεν καταφέρνει να το συντηρήσει και να το διαφυλάξει.
"Σας είπα όσα ο ίδιος είδα, άκουσα και γνώρισα για να ωφεληθήτε απ’τα περασμένα κι απ’ τα κακά αποτελέσματα της διχόνοιας, που να την αποστρέφεστε και να έχετε ομόνοια. Εμάς μη μας τηράτε πια. Το έργο μας κι ο καιρός μας πέρασε κι οι μέρες της γενιάς που σας άνοιξε το δρόμο, θέλουν σε λίγο περάσει. Σε σας μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο που μεις λευτερώσαμε.."
Θ. Κολοκοτρώνης (Λόγος στην Πνύκα)
Η ιστορία δίδαξε τον Έλληνα αλλά τα παθήματα δεν έγιναν μαθήματα κι ακόμα κάνει τον απολογισμό του στη σιωπή.. Αλλά η σιωπή όπως όλοι γνωρίζουμε όταν σπάει κάνει ΘΟΡΥΒΟ... Κι ο Έλληνας απρόβλεπτος..
Δεν μ' αρέσει που ακόμα περιμένω τον Έλληνα να ξεφανεί αλλά τον εμπιστεύομαι πλήρως γιατί γνωρίζω πως όποτε κι αν ξεφανεί, θα σπείρει τον πανικό και τον τρόμο! Ας είναι κι έτσι, ας είναι την τελευταία στιγμή. Τουλάχιστον όταν ο Έλληνας φανεί, θα το κάνει για να γράψει πάλι το συνηθισμένο έπος και όχι μια απλή είδηση επικαιρότητας......
Ο στρατηλάτης μέσα του θα ξυπνήσει για άλλη μια φορά και θα αιφνιδιάσει τον εχθρό.. Το κουσούρι του θα το κάνει προτέρημα και ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ........΄
Αφού ο Έλληνας ακόμα δεν μπορεί να νικήσει τα ελαττώματα και τα πάθη του και ειδικά το χειρότερο απ' όλα, τη διχόνοια, θα "ενώσει" τον εχθρό.
Θα πιάσει ό,τι βγάζει το αγκίστρι με δόλωμα την Ελλάδα. Κι είναι μεγάλη η "ψαριά" που θα βγάλει. Γιατί οι εχθροί είναι πολλοί. Και θα τους συναντήσει όλους μαζεμένους στο ίδιο χρονικό και τοπικό σημείο. Τότε όλοι οι επαναπαυμένοι "μνηστήρες" που αμέριμνοι θεωρούν τον Οδυσσέα πλέον τελειωμένο και παρελθόν στην ιστορία, θα πέσουν στην παγίδα και θα τον συναντήσουν ξανά ολοζώντανο μπροστά τους!
Εκεί θα βρίσκεται και ο γιος του ο Τηλέμαχος. Είτε συμφώνησαν, είτε διαφώνησαν από ποια πόρτα θα μπει ο καθένας τους, σημασία έχει να βρεθούν μαζί στο ίδιο δωμάτιο και το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο.
Το ζητούμενο λοιπόν είναι η ενότητα της τελευταίας στιγμής. Να πάνε όλα καλά στο τελευταίο κεφάλαιο της κάθαρσης κι οι..μνηστήρες να εγκλωβιστούν στον τόπο που επέλεξαν να ρισκάρουν να τα βάλουν με τον ΕΛΛΗΝΑ!!
Πεπρωμένο φυγείν αδύνατον για τον Έλληνα..Τα έπη μας γράφτηκαν πάντα την ύστατη στιγμή, όποτε ο εχθρός μας είχε ξεγραμμένους κι όχι στα καλά καθούμενα της δύσκολης καθημερινότητας που έτσι κι αλλιώς πάντα αντιμετώπιζε ο Έλληνας. Όταν σημασία είχε μόνο το ΙΕΡΟ αυτό ΕΘΝΟΣ και τίποτε άλλο.
Κι όταν η ΩΡΑ του Έλληνα έρχεται, ΚΑΝΕΙΣ δεν μιλάει! Όλοι σιωπούν! Άγγελοι και θεοί βαστούν την ανάσα τους, αναμένοντας το επόμενο χρυσό κεφάλαιο του Έλληνα στην συμπαντική ιστορία.....
ΧΑΡΑ ΖΑΧΑΡΙΑ
