Οι 9 Μούσες

Κατά την Ελληνική Μυθολογία η Μνημοσύνη είναι θυγατέρα του Ουρανού και της Γης. 
Ο Ζευς, ο πατέρας θεών και ανθρώπων, με την Μνημοσύνη απέκτησαν τις εννέα Μούσες. Οι Μούσες θα αποτελέσουν τις προστάτιδες θεότητες όλων των μαθήσεων και όλων των πνευματικών έργων του Αρχαίου Κόσμου. 

Η Κλειώ (κλέος προς τους ήρωες) της Ιστορίας, η Ευτέρπη (τέρπουσα τους ανθρώπους) της Μουσικής και των μουσικών οργάνων, η Θάλεια (θάλει τα φυτά) της Γεωργίας, της Γεωμετρίας, της Αρχιτεκτονικής και της Κωμωδίας, η Μελπομένη (εκ της ωδής-μολπής) της Ρητορικής και της Τραγωδίας, η Τερψιχόρη(τέρπει μέσω του χορού) του Χορού, η Ερατώ (του έρωτος) της Ποιήσεως και του έρωτα προς τις ιδέες, η Πολύμνια (η των πολλών ύμνων) της λύρας και της Υποκριτικής, η Ουρανία (εκ του ουρανού) της Αστρονομίας και τέλος η Καλλιόπη, προστάτις των πολεμιστών ηρώων και των ηρωικών ποιημάτων.

«Οι Μούσες τώρα και γενικά η Μουσική ωνομάσθηκαν έτσι απ’ το μώσθαι (έρευνα), απ’ την αναζήτηση για την Φιλοσοφία και την Γνώση.» (Πλάτων, «Κρατύλος» 406 Α.)

Απ’ τα λεγόμενα του Πλάτωνα βλέπουμε, ότι οι Μούσες είναι οι ίδιες οι Τέχνες και οι Επιστήμες, που ανακάλυψαν και ανέπτυξαν οι άνθρωποι σε πολύ παλαιότερες εποχές.
Κάθε αρχαίος αλλά και αρκετοί σύγχρονοι συγγραφείς, ποιητές, φιλόσοφοι, ιστορικοί, επιστήμονες, επικαλούνται τις πανέμορφες Μούσες, για να τους εμπνεύσουν, και να μπορέσουν να φέρουν σε πέρας το δικό τους έργο.

Η παράδοση αναφέρει: 

Δύο Μούσες εφεύραν τη θεωρία και την πράξη στη μάθηση.

Τρεις Μούσες εφεύραν τους τρεις μουσικούς τόνους αδρόν, μέσον και ισχνόν τις τρεις χορδές της Λύρας, τις τρεις προσωδίες οξεία, βαρεία, περισπωμένη και τους τρεις χρόνους παρεληλυθότα, ενεστώτα, μέλλοντα τα τρία πρόσωπα, τους τρεις αριθμούς, το τρίγωνο των αστέρων και άλλα τριάριθμα. Τέσσερις Μούσες εφεύραν τις τέσσερις διαλέκτους: αττική, ιωνική, αιολική και δωρική. Πέντε Μούσες τις πέντε αισθήσεις: όραση, γεύση, όσφρηση, αφή και ακοή. Επτά Μούσες εφεύραν τις επτά χορδές της λύρας, τις επτά Ουράνιες ζώνες, τους επτά πλανήτες και τα επτά φωνήεντα του ελληνικού αλφάβητου.


1. Πολυύμνια (ή Πολύμνια ή Πολυάμνια). Το όνομα Πολυμνία από το πολύς και ύμνος, επειδή υμνεί πολλούς ανθρώπους ή από το πολλών και μνήμη, επειδή μνημονεύει πολλούς στην ιστορία. Ήταν προστάτισσα των θεϊκών ύμνων αλλά και της υποκριτικής μίμησης, της γεωμετρίας, της ιστορίας, της γραμματικής κ.ά. Τη ζωγράφιζαν να κοιτά προς τον Ουρανό με στεφάνι από δάφνη και μαργαριτάρια στο κεφάλι, λευκό φόρεμα, με τη λύρα στα χέρια της και την επιγραφή Πολυ-μνίας κ Μύθους.

Πολυύμνια = 80+70+30+400+400+40+50+10+1 = 1081 => 10+8+1= 19 =>1+9= 10 =>1+0=1


2. Ουρανία ήταν προστάτισσα των Ουρανίων Σωμάτων και γενικά της αστρονομίας που ανακάλυψε. Σύμφωνα με την παράδοση με το Διόνυσο γέννησε τον Υμέναιο και με τον Απόλλωνα το Λίνο. Ζωγράφιζαν την Ουρανία στεφανωμένη με αστέρια και προμετωπίδιο, μπλε φόρεμα, μπροστά της τρίποδα που επάνω είχε την ουράνια σφαίρα και διαβήτη.

Ουρανία = 70+400+100+1+50+10+1 = 632 => 6+3+2=11=> 1+1= 2


3. Τερψιχόρη επινόησε το χορό, την άρπα και την παιδεία. Ονομάστηκε Τερψιχόρη, επειδή ετέρπετο, ευχαριστιόταν με το χορό. Ίσως και από τη μάθηση (που τέρπει τους ακροατές). Στην παράδοση αναφέρεται πως γέννησε με το Στρυμόνο το Ρήσο και με τον Άρη το Βίστωνα ή ακόμη με τον Αχελώο τις Σειρήνες. Την Τερψιχόρη ζωγράφιζαν δαφνοστεφανωμένη και με προμετωπίδιο να κρατά άρπα και  να χορεύει χαρούμενη, ενώ τα πόδια της μόλις να ακουμπούν τη γη και με την επιγραφή Τερψιχόρη λΰραν.

Τερψιχόρη= 300+5+100+700+10+600+70+100+8= 1893 => 1+8+9+3=21 =>2+2= 3



4. Μελπομένη ήταν προστάτισσα της Τραγωδίας, επειδή αυτή την επινόησε, της ρητορικής και της μουσικής μελωδίας . Ονομάστηκε Μελπομένη από την λέξη μολττήν επειδή δι αυτής μέλπουσιν οί άνθρωποι όλοι τους αγαθούς. Η Μελπομένη με τον Αχελώο, κατά μία παράδοση, γέννησε τις Σειρήνες Τη ζωγράφιζαν να φορεί μάσκα τραγωδίας, θυμωμένη, δαφνοστεφανωμένη με σκήπτρο, ρόπαλο στα χέρια και την επιγραφή Μελπομένη Τραγωδίαν

Μελπομένη= 40+5+30+80+70+40+5+50+8= 328 => 3+2+8=13 =>1+3= 4



5. Θάλεια ή Θάλλεια ήταν Έφορος της Κωμωδίας. Ανακάλυψε την κωμωδία, τη γεωμετρία, την αρχιτεκτονική και τη γεωργία. Ηταν προστάτισσα και των Συμποσίων. Το όνομα Θάλεια = θάλλειν τα φυτά, ή από του Θάλεια στα (συμπόσια) ή... επειδή θάλλουσιν εις πολλούς αιώνας οί επαινούμενοι δια των ποιημάτων... Έλεγαν πως ο Παλαίφατος ήταν γιος της. Τη ζωγράφιζαν στεφανωμένη με κισσό, νέα και χαμογελαστή, να κρατά κωμική μάσκα. Άλλες φορές δαφνοστεφανωμένη με πράσινο πανωφόρι και την επιγραφή Θάλεια Κωμωδίαν.

Θάλλεια= 9+1+30+30+5+10+1= 86 => 8+6=14 => 1+4= 5



6. Καλλιόπη ήταν η ανώτερη και επισημότερη από τις άλλες αδελφές της Μούσες. Συνόδευε τους βασιλείς και τους ανώτατους άρχοντες για να επιβάλλει με τα λόγια της υποταγή και δικαιοσύνη. Η Καλλιόπη ήταν προστάτισσα των ηρωικών ποιημάτων και της ρητορικής. Ονομάστηκε Καλλιόπη, επειδή είχε ωραία όψη, πρόσωπο. Την ονόμαζαν και Καλλιέπειαν, επειδή ήταν ευρέτρια της ποίησης. Σύμφωνα με την παράδοση η Καλλιόπη γέννησε τον Ορφέα, τις Σειρήνες, τον Κυμόθεο κ.ά. Ζωγράφιζαν την Καλλιόπη νέα και ωραία, με άνθη στο κεφάλι ή κισσό, στο δεξιό χέρι να κρατά δάφνες και στο αριστερό δύο βιβλία, πολλές φορές την Ιλιάδα και την Οδύσσεια.

Καλλιόπη= 20+1+30+30+10+70+80+8=249=> 2+4+9=15 => 1+5= 6



7. Ευτέρπη ανακάλυψε διάφορα μουσικά όργανα, τα μαθήματα, και τη διαλεκτική. Τα μαθήματα τέρπουν τους ανθρώπους, αλλά και ''είναι εύτερπεις οι λόγοι των πεπαιδευμένων''. Η Ευτέρπη με το Στρυμόνα γέννησε το Ρήσσο. Τη ζωγράφιζαν δαφνοστεφανωμένη να παίζει αυλό ή να τον κρατά. Δίπλα της βρισκόταν όργανα μουσικά και κείμενα, ο Έρωτας και δένδρα με τον τραγουδιστή Τέττιγα (τζιτζίκι).

Ευτέρπη= 5+400+300+5+100+80+8= 898=> 8+9+8=25 => 2+5= 7


8. Κλειώ ή Qλειώ (Q=Κόππα) ανακάλυψε την Ιστορία (και την κιθάρα). Η ιστορία ονομαζόταν Κλειώ, επειδή αναφέρεται στο Κλέος (που ανήκει στους ήρωες του παρελθόντος), που μας διηγούνται οι συγγραφείς μέσα από τα βιβλία. Σύμφωνα με την παράδοση, η Κλειώ κατηγόρησε την Αφροδίτη επειδή ερωτεύθηκε τον 'Aδωνι. Η Αφροδίτη ανταπέδωσε: Την οδήγησε στο σπίτι του Πίερου και την έκανε να τον ερωτευθεί. Η Κλειώ με τον Πίερο γέννησε τον Υάκινθο. Με το Μάγνητα (πατέρα του Πίερου) γέννησε τον Ιάλεμο, τον Υμέναιο και το Λίνο. Ζωγράφιζαν την Κλειώ δαφνοστεφανωμένη και με πορφυρό ένδυμα. Στο δεξί της χέρι κρατούσε μία σάλπιγγα και στο αριστερό ένα βιβλίο, που έγραφε Κλειώ Ιστορία. Στα πόδια της υπήρχε το Κιβώτιο της Ιστορίας.

Qλειώ= 90+30+5+10+800=935 =>9+3+5=17 => 1+7= 8


9. Ερατώ είναι η ευρέτρια των ερωτικών ποιημάτων, του γάμου, (και της ποιήσεως, της μουσικής και της διαλεκτικής). Το όνομα Ερατώ από το έρεσθαι και από τη λέξη έρως και εραστής. Τη ζωγράφιζαν καθιστή, να φορά ροδοστέφανο (στεφάνι από τριαντάφυλλα), με τη λύρα και το τόξο του έρωτος στα χέρια και την επιγραφή  Έρατώ Ψάλτριαν. Ο Απολλώνιος ο Ρόδιος ξεκινά το τρίτο κεφάλαιο του τέταρτου μέρους στα Αργοναυτικά με: ''Και τώρα Μούσα Ερατώ, έλα κοντά μας και πες μας πώς ο Ιάσονας έφερε το χρυσόμαλλο Δέρας από τον ερωτά του στη Μήδεια,γιατί έχεις τις χάρες της Κύπριας Αφροδίτης και φέρνεις τη μαγεία στα ανύπαντρα κορίτσια''.

Ερατώ= 5+100+1+300+800=1206 => 1+2+0+6= 9

 
Πηγές :
"ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ" του κ. Δημήτρη Βαρδίκου
http://ellinon-pnevma.blogspot.com/2010/10/blog-post.html

"Χαίρετε παιδιά του Δία και δώστε το γλυκό τραγούδι και υμνείτε των αθανάτων το ιερό γένος των αιώνιων που από τη Γη γεννήθηκαν και τον έναστρο Ουρανό κι απ' τη σκοτεινή Νύχτα κι αυτούς έθρεψε ο αρμυρός Πόντος.
Από τις Μούσες ν'αρχίσουμε τραγούδι......."
Ησίοδος - Άπαντα (31-33)

Ο γάμος στην αρχαία Ελλάδα

Ο γάμος στην αρχαία Ελλάδα είναι υπόθεση της πολιτείας. Οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς πίστευαν ότι κατάλληλοι προς παιδοποιία είναι όσοι βρίσκονται σε άριστη σωματική και ψυχική υγεία. Καθορίζεται ηλικία γάμου και παιδοποιίας και καταδικάζονται οι πρώιμοι, αλλά και οι όψιμοι γάμοι.

O γάμος στους Έλληνες ήταν από παλιά ιερός και τίμιος, όπως αναφέρουν οι φιλόσοφοι και ιστορικοί της αρχαιότητας, οι οποίοι καταγράφουν ως ιδρυτές του γάμου τους Έλληνες νομοθέτες. Σύμφωνα με την παράδοση, πρώτος ο Κέκρωψ φαίνεται ότι καθιέρωσε την έννοια του γάμου, με τη μορφή της μονογαμίας.

Ο ελληνικός γάμος στην αρχαιότητα και ιδιαίτερα στην Αθηναϊκή Πολιτεία, μπορεί να καθοριστεί ως η ένωση του άνδρα και της γυναίκας "επί σκοπώ παιδοποιίας γνησίων (νομίμων) τέκνων" και μάλιστα αγοριών, χωρίς να αποκλείεται εντελώς και η ερωτική απόλαυση των συζύγων.

Η ελληνική νομοθεσία απέναντι στο γάμο διαφοροποιείται από πόλη σε πόλη. Στην Αθήνα και στη Σπάρτη, ο γάμος δεν αποτελεί απλή ιδιωτική υπόθεση, δηλαδή δεν ενδιαφέρει ούτε αποκλειστικά τα δύο πρόσωπα των πρωταγωνιστών, ούτε μόνο τις οικογένειές τους. Θεωρείται μία υπόθεση που αφορά στην ίδια την Πολιτεία, που γι' αυτόν το λόγο, λαμβάνει μέτρα νομοθετικής οικονομίας και προστασίας του θεσμού. Η αντίληψη αυτή επικρατεί και κατά τους κλασικούς χρόνους.

Ο Πλάτων στους "Νόμους" υποστηρίζει ότι οι νόμοι οι σχετικοί με το γάμο πρέπει να κατέχουν την πρώτη θέση στη νομοθεσία, επειδή αποτελούν τη βάση κάθε ευνομούμενης πολιτείας:

"Άραγε η σύναψη γάμων δεν αποτελεί τη δημιουργική αρχή όλων των πόλεων; Και οι νόμοι οι σχετικοί με το γάμο, αν θεσπισθούν καλά, αποτελούν εχέγγυο ότι θα πάνε καλά όλα τα θέματα της πόλης".


Παράλληλα ο Αριστοτέλης προβληματίζεται και προτείνει:

"Αν πρέπει ο νομοθέτης από την αρχή να κοιτάξει πώς θα γίνουν τα σώματα των παιδιών όσο το δυνατόν καλύτερα, πρέπει αρχικά να επιμεληθεί τα σχετικά με το γάμο, πότε και ποιοι πρέπει να συνευρεθούν".

Και ο Πλάτων συνεχίζει και αναφέρει:

"Ο κάθε πολίτης θα πρέπει να συνάπτει τον πιο συμφέροντα γάμο για την πόλη κι όχι τον πιο ευχάριστο για τον ίδιο".

Η νομοθεσία της Σπάρτης για το γάμο, μπορεί να χαρακτηριστεί ως μία από τις τολμηρότερες αλλά και τις πιο παράδοξες, στο θέμα της ευγονικής των αρχαίων:

"Νόμος των Σπαρτιατών ορίζει ως τιμωρίες την μεν πρώτη του αγαμίου, τη δεύτερη του οψιγαμίου, τρίτη δε και μεγαλύτερη όλων του κακογαμίου".

Στο Βυζάντιο, οι ιατροί καθιερώνουν συγκεκριμένες προγαμιαίες εξετάσεις για κάποια νοσήματα, όπως τα ψυχιατρικά (π.χ. μανία), η επιληψία, ο αλκοολισμός, η λέπρα, η βαριά χρόνια πάθηση, ο ευνουχισμός και η ανικανότητα "προς συνάφεια".

Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως τις μαίες, για το επάγγελμα των οποίων μας δίνει πληροφορίες ο Σωκράτης, ο οποίος, ως γνωστόν, ήταν γιος της μαίας Φαιναρέτης. Ο φιλόσοφος αποδίδει μεγάλη σημασία στις δραστηριότητες των μαιών, με την προϋπόθεση πως αυτές γνωρίζουν άριστα να συνδυάζουν τα "προς σύζευξιν" άτομα:

"Είναι πάρα πολύ ικανές προξενήτρες, αφού είναι πολύ σοφές στο να γνωρίζουν ποια γυναίκα πρέπει να παντρευτεί ποιον, για να γεννήσει άριστα παιδιά".


Ο θείος Πλάτων, ο πατέρας της ευγονικής, στην ιδανική "Πολιτεία" του θέσπισε πρώτος το νόμο:   

"Από αυτούς που βρίσκονται στην ακμή τους πρέπει να γεννιούνται απόγονοι".

Ακόμη, ο Ξενοφών προσθέτει τα ακόλουθα:

"Όρισε (ο νομοθέτης) να γίνονται οι γάμοι όταν τα σώματα βρίσκονται στην ακμή τους και αυτό επειδή το θεωρούσε συμφέρον για την ε υ γ ο ν ί α".

Ο Αριστοτέλης καθορίζει την ηλικία γάμου για τις γυναίκες και τους άνδρες. Θεωρεί πως είναι δυνατόν οι ηλικίες αυτές να ελαχιστοποιηθούν κάπως:

"Στις γυναίκες ταιριάζει να παντρεύονται στην ηλικία των δεκαοκτώ και στους άνδρες τριανταεπτά ή λιγότερο. Γιατί τότε παντρεύονται ενώ τα σώματά τους βρίσκονται στη μεγαλύτερη ακμή".

Ο πρώιμος γάμος θεωρείται "ως λίαν επιβλαβής", τόσο για το είδος, όσο και για το άτομο. Σχετικά με αυτό, ο Αριστοτέλης γράφει στα "Πολιτικά" του: 

"Ο γάμος μεταξύ των νέων είναι κακός στο θέμα της τεκνοποιίας, γιατί σε όσες από τις πόλεις συνηθίζεται να παντρεύονται νέοι με νέες, οι πολίτες τους είναι ατελείς και μικρόσωμοι"

Ο Αριστοτέλης καταδικάζει επίσης τους όψιμους γάμους, γράφοντας:  

"Τα παιδιά των μεγαλύτερων σε ηλικία, καθώς και αυτά των νεώτερων, είναι ατελή και σωματικά και διανοητικά, ενώ τα παιδιά των γερόντων είναι ασθενή".

Σύμφωνα με το φιλόσοφο Ξενοκράτη τον Χαλκηδόνιο, ο γάμος στη Σπάρτη ετελείτο "εν ακμαίς". Αντίστοιχα, ο Πλούταρχος αιτιολογεί το όριο ηλικίας:

"Για να αποκτήσουν δυνατά παιδιά, εφόσον θα γεννηθούν από ώριμους γονείς".

Και ο Πλούταρχος σε άλλο σημείο συνεχίζει:

 "Οι Σπαρτιάτες παντρεύονταν αφού άρπαζαν όχι μικρές ούτε ανώριμες για γάμο γυναίκες, αλλά αυτές που ήταν στο άνθος της ηλικίας τους και ώριμες".


Παρόμοιες ιδέες εκφράζει και ο Ορειβάσιος, ο οποίος φρονεί ότι η παιδοποιία σε πολύ νεαρή ηλικία, δηλαδή κάτω από τα δέκα οκτώ χρόνια, δεν είναι συμφέρουσα ούτε για τη μητέρα, ούτε για το παιδί. Οι αρχαίοι Έλληνες προφανώς παραδέχονταν την επιστημονική αλήθεια ότι:

Η αναπαραγωγή, δηλαδή η ιερότερη και ευγενέστερη εκδήλωση της ανθρώπινης δημιουργικότητας, αποτελούσε, κατά κάποιον τρόπο, ιεροτελεστία, στην οποία ήταν καθορισμένα τα καθήκοντα των δύο συζύγων μαζί και του καθένα χωριστά.

Ολόκληρη η φιλοσοφία της κληρονομικότητας περιέχεται στο αξίωμα, που με τόση σαφήνεια και διορατικότητα έχει διατυπώσει ο πατέρας της Ιατρικής, ο Ιπποκράτης, το ίδιο που επανέλαβε ο Γαληνός: 

"Και ο γόνος έρχεται από όλα τα μέρη του σώματος και από τα υγιή είναι υγιής και από τα νοσηρά νοσηρός".

Πηγή :
http://freelakon.pblogs.gr/2009/05/o-gamos-sthn-arhaia-ellada.html

Περί μοιχείας στην Αρχαία Ελλάδα

Κάποτε πήγαν στον Μέγα Αλέξανδρο, σε προχωρημένη βραδινή ώρα, μια κοπέλα για να κοιμηθεί μαζί του, και εκείνος την ρώτησε για ποιο λόγο πήγε τέτοια ώρα. Όταν αυτή του απάντησε
"Περίμενα να πέσει για ύπνο ο άνδρας μου", ο Αλέξανδρος άρχισε να φωνάζει και να επιπλήττει τους δούλους του γιατί λίγο έλειψε εξ αιτίας τους να γίνει μοιχός.
Πλούταρχου Βασιλέων αποφθέγματα και στρατηγών 179 D

Η μοιχεία επί Λυκούργου ήταν κάτι το αδιανόητο για τις Σπαρτιάτισσες.. 
Μνημονεύεται μάλιστα η απάντηση του Σπαρτιάτη Γεραδάτα σε κάποιον ξένο που ρώτησε τι παθαίνουν οι μοιχοί στην Σπάρτη διότι δεν υπήρχε γραπτός νόμος από τον Λυκούργο, απάντησε ο Γεραδάτας : 
"Κανένας ξένε δεν γίνεται μοιχός στην Σπάρτη".
Και όταν εκείνος ξαναρώτησε :
"Αν ωστόσο συμβεί;"
"Πληρώνει πρόστιμο τέτοιο ώστε να αγοραστεί ταύρος τεράστιος που να σκύβει στον Ταύγετο και να πίνει όλον τον Ευρώτα", απαντά ο Γεραδάτος. 
Ο ξένος γέλασε και είπε :
"Μα πως είναι δυνατόν να υπάρξει τόσο μεγάλος ταύρος;"
 Ο Γεραδάτας γέλασε και απάντησε :
"Πως είναι δυνατόν να γίνει στην Σπάρτη κάποιος μοιχός όταν ο πλούτος, η τρυφηλότητα και ο καλλωπισμός θεωρούνται ατιμαστικά;"
Πλουτάρχου Αποφθέγματα Λακωνικά 228 Β


Πηγή : http://ellinon-pnevma.blogspot.com/2010/02/blog-post_26.html

Θείον Πάθος και Ανάσταση- Ανάσταση του Γένους!

Σύμπας ο Ελληνισμός αλλά και όλη η ορθόδοξη ανθρωπότητα και ειδικά φέτος, όλη η Χριστιανοσύνη μέσα σε κλίμα ιδιαίτερης κατάνυξης εορτάζουν το Θείον Πάθος προσδοκώντας την Αγία Ανάσταση.

Τα δεινά που έπληξαν φέτος την ανθρωπότητα, πόλεμοι, φυσικές καταστροφές, πυρηνική απειλή, κατάδειξαν την παντελή αδυναμία του ανθρώπου να ελέγξει το μένος των δυνάμεων της φύσης, παρά την τεράστια τεχνολογική πρόοδο. Η ανθρώπινη αυτή αλαζονεία, απότοκο των αντί – θρησκευτικών και υλιστικών δοξασιών του διαφωτισμού, οι οποίες εξοβέλισαν από τη συλλογική ζωή και σκέψη της ανθρωπότητας, την έννοια του Ιερού, οδήγησαν τον άνθρωπο στον υψαυχενισμό και τη σοβινιστική συμπεριφορά απέναντι στα λοιπά πλάσματα και στοιχεία της Δημιουργίας. Η ανισορροπία αυτή εμπίπτει επί των κεφαλών του άφρονος ανθρώπου ως τιμωρός – Νέμεσις.

Έχοντας αυτά κατά νουν το Κίνημά μας απευθύνει στους συν – Έλληνες αλλά και σε όλους τους συνανθρώπους μας ευχές για ένα Πάσχα με βίωση του Θείου Πάθους και μία καλή Ανάσταση, η οποία πέραν της ανάτασης ψυχών θα σηματοδοτήσει μια αγωνιστική πορεία για την Ανάσταση του Γένους και ειδικότερα την απελευθέρωση της μικρής ιδιαίτερης μας Πατρίδας. Ως εκ τούτου ας έχουμε ψηλά το φρόνημα, επικαλούμενοι και την εξ’ ύψους βοήθεια, μη λησμονώντας το ρηθέν υπό του Κυρίου: «όπου εισί δύο ή τρεις μαζί εκεί ειμί εν μέσω αυτών», (κατά Ματθαίον)

Κίνημα Ελληνικής Αντίστασης
http://antistasi.org/?p=16897 

Το Πασόκ του Rockefeller!

Έχουμε ακούσει από πολλούς να λένε ότι με τον Ανδρέα φάγαμε ψωμί, ότι έδωσε και έφαγε ο λαός κτλ. Eίναι όμως έτσι;  Για να δούμε...

Κατ' αρχήν για να ξέρουμε τι λέμε πρέπει να ασχοληθούμε με το γενεαλογικό του δένδρο:

Ζιγκμουντ Μινέικο, ΠολωνοΕβραίος μηχανικός που κατασκευάζει οπλικά συστήματα και τα δίνει στους Τούρκους για να πολεμίσουν τους Έλληνες που ζητάνε απελευθέρωση (πατήστε ΕΔΩ για το σχετικό άρθρο).

Ο Ζίγκμουντ κάνει μια κόρη, την Σοφία. Η Σοφία Παντρεύεται τον Γεώργιο Παπανδρέου εξ Αχαΐας και κάνουν τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ο Ανδρέας το 1941 φεύγει Αμερική για σπουδές και νυμφεύεται το 1951 την ΑμερικανοΕβραία Margaret Chant. 

Πατέρας της Margaret Chant ήταν ο Douglas Chant ο οποίος διετέλεσε υψηλόβαθμο μέλος των Ιεχωβάδων Αμερικής. Ο Ανδρέας και η Margaret έκαναν μεταξύ άλλων τον Γιώργο Παπανδρέου σημερινό εκλεγμένο από τον λαό πρωθυπουργό.

 
Ο Ανδρέας λοιπόν με απόδειξη το παρακάτω έγγραφο χρηματοδοτήθηκε από την τράπεζα των Rockefeller, Chase Manhattan Bank με 100.000.000 Δολάρια το 1974 για την κατασκευή του ΠΑΣΟΚ.

Η Κοινή λογική λέει ότι όταν ένας τραπεζίτης δίνει ένα δολάριο αποσκοπεί σε κέρδος 1000 δολαρίων, έτσι λοιπόν ο Ανδρέας βγήκε πρωθυπουργός, έβαλε λουκέτο στις μεγάλες επιχειρήσεις στην Ελλάδα (Ιζόλα Εσκιμό δηλ την Ελίντα την Πειραϊκή Πατραϊκή κτλ κτλ) μέσω των διπλασιασμών μισθών και εισφορών χωρίς να ελαφρύνει όμως φορολογικά τις εταιρείες για να υπάρξει ισορροπία. 

Αυτό είχε σαν λογικό αποτέλεσμα η Ελλάδα πλέον να μην παράγει οπότε και να μην εξάγει τίποτα κλείνοντας την κάνουλα των κρατικών εσόδων (η οποία έκτοτε δεν ξανάνοιξε ποτέ). 

Εκτός αυτών, αύξησε κατά 1000% τους δημοσίους υπαλλήλους οι οποίοι δεν παράγουν έσοδα για το κράτος όπως οι βιομηχανίες που είχε κλείσει, αύξησε κατ' επέκταση την γραφειοκρατία καταστώντας απίθανο να κάνει κάποιος δουλειές στην Ελλάδα.

Αποτέλεσμα λόγω μη εσόδων και πολλών εξόδων να πάει σε ΔΑΝΕΙΣΜΟ. Επόμενο λοιπόν ήταν να δανειστεί από Τράπεζες "οικείες" για να ξεπληρώσει και την υποχρέωση... Η Ελλάδα μετά το 1981 για πρώτη φορά φτάνει στο σημείο να καταναλώνει περισσότερα από αυτά που παράγει (πατήστε ΕΔΩ για να δείτε το γράφημα σε σχετικό άρθρο).

Το χρέος από 8 ΔΙΣ που παρέλαβε από τον άλλον εθνοπατέρα Καραμανλή εκτοξέυεται στα 100+ ΔΙΣ. Αυτό έθεσε την Ελλάδα δέσμια των Τραπεζών (δεν χρειάζεται να αναφέρουμε το σε ποιους ανήκουν, όποιος διαθέτει έστω και 5 δράμια μυαλό ξέρει).

Ο Μηχανισμός "ΔΑΝΕΙΣΜΟΣ" δεν σημαίνει τίποτε άλλο από πρόσκαιρη και εικονική ευμάρεια αλλά σε βάθος χρόνου μάζεμα αυτών των "δωρισμένων" χρημάτων με τον μηχανισμό που λέγεται "ΦΟΡΟΣ" για να ξεπληρωθούν τα δάνεια. 

Επειδή όμως οι τόκοι των δανείων είναι όπως είναι φυσικό τεράστιοι και η Ελλάδα πια δεν έχει υγιή έσοδα για να ξεπληρώσει τα δάνεια, η μόνη "λύση" πληρωμής προηγούμενων δανείων είναι επαναΔανεισμός, το ΧΡΕΟΣ μεγαλώνει με γεωμετρική πρόοδο με λογική συνέπεια το όλο και αυξανόμενο χρέος να μην ξεπληρώνεται ποτέ, αυτό μας παρασέρνει αναπόφευκτα στην συνεχή αύξηση των φόρων. 
Έτσι φτάσαμε σήμερα να έχουμε εξωτερικό χρέος 320 ΔΙΣ προ ΔΝΤ, και 320 ΔΙΣ + 120ΔΙΣ + τόκους μετα ΔΝΤ (αν υπάρξει μετά...)

 
Ο όρος "ΦΟΡΟΣ" στην οικονομολογία δεν σημαίνει τίποτε άλλο από αφαίμαξη ρευστού από την αγορά με ότι αυτό το ντόμινο συνεπάγεται.

Επίσης ο όρος "ΦΟΡΟΣ" σημαίνει μεγάλα λειτουργικά έξοδα με ότι αυτό το ντόμινο συνεπάγεται (ακρίβεια κτλ).

 
Εν ολίγοις ο Ανδρέας ως άριστος ψυχολόγος των μαζών δίνει όχι υγιή αλλά δανεικά χρήματα στον λαό, γίνεται ήρωας (δηλαδή ψήφους για μια ζωή), ο λαός αρχίζει να συνηθίζει στα πολλά έξοδα (υπερκαταναλωτική μανία) μετά από ένα χρονικό διάστημα τα χρήματα αυτά μέσω των φόρων επιστρέφονται στην βάση από όπου ξεκίνησαν με την διαφορά ότι έχει μείνει ως κληρονομιά όλης αυτής της ιστορίας το ΧΡΕΟΣ (=το μέσον χειραγώγησης ενούς κράτους από τον δανειστή της).



Ως χώρα δηλαδή, κάναμε έναν κύκλο και φτάσαμε πάλι από εκεί που είχαμε ξεκινήσει με την διαφορά ότι τώρα είμαστε δέσμιοι.

Ελπίζω να κατανοήσαμε ότι όταν ο Ανδρέας μοίραζε χρήματα στον λαό δεν μοίραζε υγιή χρήματα από εξωτερικά κρατικά έσοδα, αλλά από εξωτερικό δανεισμό για να ξεπληρώσει υποχρεώσεις και συμφωνίες που είχε κάνει, βάζοντας στον θαμπωμένο λαό μια θηλιά που ονομαζόταν ΧΡΕΟΣ.
 
Δείτε το παρακάτω έγγραφο με το οποίο πιστοποιείται ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1974 υπέγραψε σύμφωνο με τις ΗΠΑ και τον Rockefeller και τις λεπτομέρειες τη συμφωνίας.

"Απόρρητο 7271/NSA/1158-AR/29"


Τι λέει το κείμενο:

1. Απομάκρυνση από τις επιλεγμένες θέσεις θα αποφασίζονται μόνο από την κυβέρνηση των ΗΠΑ. από την Πλευρά του Ανδρέα Παπανδρέου επιτρέπονται μόνο φραστικές παρεκκλίσεις.

2. Προς ικανοποίηση των Ριζοσπαστών (αριστερών) ψηφοφόρων θα επιτραπεί η αναθεώρηση της αμυντικής συμφωνίας μεταξύ Ελλάδος Και ΗΠΑ

3. Ελαχιστοποίηση της δύναμης του κομμουνιστικού κόμματος Ελλάδος. Η μείωση αυτή δεν θα πρέπει να υπερβεί το όριο που συμφωνήθηκε με τους συναδέλφους της KGB.

4. Επιτρέπονται φραστικές "συγκρούσεις" με το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ, όχι όμως ανοικτός πόλεμος.

5. Ο σύνδεσμος μεταξύ ΗΠΑ και Ελληνικής κυβέρνησης θα αναλάβει να καθησυχάζει τους αξιωματούχους του ΝΑΤΟ.

6. (Έχει διαγραφεί με μαρκαδόρο)

7. Αν και όταν το επιθυμεί η ομάδα(?) τα πυρηνικά όπλα που βρίσκονται εναποθηκευμένα  στην Ελλάδα θα αντικατασταθούν ή ανταλλαχθούν με νέα.

8. Όταν η CIA και DIA χρειάζονται όπλα για συγκαλυμμένες επιχειρήσεις τους στο εξωτερικό, η κυβέρνηση του Παπανδρέου θα προβαίνει σε πωλήσεις και μεταφορές όπλων με τις τιμές που θα ισχύουν τότε. Θα ειδοποιείται σχετικά από την υπηρεσία Διοικητικής Μέριμνας (των ενόπλων δυνάμεων) των ΗΠΑ

9. Η Κυβέρνηση Παπανδρέου δεν θα ανακινήσει το θέμα Κύπρου με αντίδωρο την μη ύπαρξη προβλημάτων με την Τουρκία.

10. Η ανοχή απέναντι στην τρομοκρατία (το υπόλοιπο σβησμένο με μαρκαδόρο)

11. Το οικονομικό θέμα θα ρυθμιστεί από τον Brian Crosier. Οι εταιρείες που υποστηρίζουν το κίνημα Παπανδρέου στην Ελλάδα, θα καταθέσουν 100.000.000 δολλάρια για την δημιουργία του νέου κόμματος. (έχουν διαγράψει 3 λέξεις) ARAMKO (επίσης διαγραφή 2 λέξεων με μαρκαδόρο) της Wall Street είναι (διαγραφή 1 λέξης). Οι τράπεζες: Chase Manhattan Bank (διαγραφή 4 λέξεων)

Υπογραφή
Ανδρέας Γ. Παπανδρέου
Andreas Papandreou


Υ.Γ. Παρατηρήστε ότι στο έγγραφο αναφέρεται πολλές φορές η έκφραση "η κυβέρνηση του Παπανδρέου", επίσης ότι το έγγραφο είναι του 1974 , δηλαδή 7 χρόνια πριν γίνει ο Παπανδρέου πρωθυπουργός.

Αναρωτιέμαι λοιπόν αν τους το είπε κάποιο Μέντιουμ ότι σίγουρα θα γίνει κυβέρνηση ο Παπανδρέου προβλέποντας το "7 χρόνια μετά" ή συμβαίνει κάτι άλλο...


Πηγές :
http://www.knossopolis.com/2010-09-08-21-43-18/174--rockefeller.html
"Απόρρητο 7271/NSA/1158-AR/29"
Βιβλίο: " Η Ελλάδα ξανασταυρώνεται"
Συγγραφέας: Κων. Μπαρμπης
Εκδόσεις: Νέα Θέσις

Αν αναρωτιέστε ποιοι ήταν οι "φιλάνθρωποι" Εβραίοι Guggenheim δείτε κάνοντας κλικ ΕΔΩ

                        ₪₪₪₪₪ ΟΥΔΕΝ ΚΡΥΠΤΟΝ ΥΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ₪₪₪₪₪

Χάρρυ Κλυνν: "ΓΑΠ, ο μέγας σταρχιδιστής"!

Όλη η Ελλάδα καρφωμένη στην τηλεόραση να ακούσει τα νέα μέτρα κι ο μυαλοχυμένος διάβαζε με ύφος περισπούδαστο την έκθεση ιδεών που του γράψανε οι παρατρεχάμενοί του περί οδικού χάρτη και άλλων τινών διαγραμμάτων του κώλου…

Κάποιοι από τους υπουργούς κοίταζαν τα ρολόγια τους, ήταν ορισμένοι που τα κουνούσαν κιόλας…

Στον κόσμο του εν τω μεταξύ ο "ti-pinis-ke-den-mas-dinis", πλήρης η αφοσίωσή του στο ορνιθοπόνημα!

Κάποια στιγμή έχασε τη σελίδα 14 και τους διάβασε δύο φορές τη σελίδα 7!

Στα παπάρια του, το ύφος έχει σημασία και όχι αυτά που λες…

…Και μετά πήγανε όλοι μαζί στην Ακροθαλασσιά…

ΟΥΣΤ ΚΟΠΡΙΤΕΣ...

Βασίλης Ν. Τριανταφυλλίδης
(Χάρρυ Κλυνν)
Συγγραφέας-Ηθοποιός

ΟΥΡΑΝΙΟΙ...

Είμαστε παιδιά της Γης και του ενάστρου Ουρανού. Στις φλέβες μας κυλάει καυτό Αίμα των Ελλήνων Θεών και προγόνων μας, ο Ιχωρ, με τη Σπίθα του γεννημένη από την Ουσία των Άστρων. 

Βρισκόμαστε σε αυτόν τον αποικιακό Πλανήτη εδώ και ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, που ξεχάσαμε και τον Σκοπό και την Αποστολή μας.

Μαζί χάσαμε και την Ικανότητα Ερωτηματοθεσίας κι αποκομμένοι από τον Πυρήνα  της Ύπαρξης μας, έχουμε βυθιστεί σε λήθαργο. 

Δίχως τη Μνήμη της Καταγωγής μας, χωρίς Όραμα για το που πρέπει να κατευθυνθούμε, περιπλανιόμαστε στα τυφλά,στα χαμένα, σε ένα δρόμο που δεν έχει τέλος, σε μια αέναη, διαρκή και ακαταπαυστη περιπλάνηση.

Όμως κάπου βρίσκεται ως αζήτητο Δώρο , το Κλειδί που ανοίγει τις Βαρείες Θύρες της Μνήμης. Αλλά εμείς, σαν ήρωες προμηθεϊκοί, προτιμάμε τα πάθη που συνοδεύουν τη Σταύρωση στο βράχο της ύλης από την αληθινή Ελευθερία.

Τι είναι αυτό που μας οδηγεί στην περιπλάνηση από Ενσάρκωση σε Ενσάρκωση;
Ίσως η έλλειψη Κριτικής Ικανότητας που μας οδηγεί να αναβάλλουμε συνεχώς αυτό που θα έπρεπε να έχουμε ολοκληρώσει χθες. 

Ίσως η επιθυμία να απολαύσουμε τα υλικά αγαθά που προσφέρει αυτός ο κόσμος, που τελικά φυλακίζουν ισόβια την Ύπαρξη μας. Ίσως πάλι η ακατανίκητη Δύναμη της Ειμαρμένης.

Έτσι από παιδιά του ενάστρου Ουρανού γινόμαστε βασανισμένα, θνητά παιδιά της πλατύστηθης Γης που δεν αναρωτιούνται αν η εξέλιξη συνεχίζεται και πέραν του Ανθρώπου.

Γιατί, τα πάντα ρεί...

ΕΠΙΓΟΝΟΣ ΛΑΜΠΑΚΗΣ

Η μεγαλύτερη λέξη στον κόσμο είναι..ΕΛΛΗΝΙΚΗ

Η μεγαλύτερη λέξη στον κόσμο αναφέρεται στις 'Εκκλησιάζουσες' του Αριστοφάνη.

Η λέξη αρχίζει στον στίχο 1.169 , φθάνει μέχρι τον στίχο 1.175 και αποτελεί μια ολόκληρη μαγειρική συνταγή που προφέρεται απνευστί επί σκηνής.

Συγκεκριμένα πρόκειται για συνταγή κυκεώνα, στην οποία το φαγητό είναι συνονθύλευμα τροφών.
 
Αξίζει να σημειωθεί ότι η αριστοφανική λέξη έχει καταγραφεί ως η μεγαλύτερη πραγματική λέξη στον κόσμο στο ΒιΒλίο των Ρεκόρ "Guinness" (Guinness Book of Records):

λοπαδοτεμαχοσελαχογαλεοκρανιολειψανοδριμυποτριμματοσιλφιο
λιπαρομελιτοκατα-κεχυμενοκιχλεπικοσσυφοφαττοπεριστερα
λεκτρυονοπτοπιφαλλιδοκιγκλοπελειολαγωοσιραιοβαφητραγανοπτε

Σταυρός: Το Αρχαίο Ελληνικό σύμβολο του θεού Ήλιου-Δία

Το πανάρχαιο σύμβολο του σταυρού στην Κνωσό το 1600 π.Χ.

Ο ισοσκελής σταυρός ήταν ανέκαθεν ιερό σύμβολο των θαλασσοπόρων Ελλήνων, μιας και συμβόλιζε τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Οι θαλασσοκράτορες Κρήτες αλλά και γενικότερα οι θαλασσινοί Έλληνες με τα αναρίθμητα νησιά και τα ποντοπόρα ταξίδια τους, όφειλαν να γνωρίζουν στοιχεία προσανατολισμού με κάθε δυνατή λεπτομέρεια.

Κάτι που ίσως οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν σήμερα, είναι οτι η Ελληνική σημαία στην σημερινή της μορφή ,αποτελούσε την σημαία των Ελληνικών Πολεμικών πλοίων που καθορίστικε με το Προεδρικό διάταγμα 540 στις 15 Μαρτίου 1822 . Μετά την κατάργηση της εμπορικής ναυτικής σημαίας το 1828 καθιερώθηκε ως Ναυτική σημαία της Ελλάδας. Περισσότερα για το συγκεκριμένο θέμα μπορείτε να διαβάσετε και στο άρθρο μας: "Οι Ελληνικές σημαίες και η ιστορία τους".

 
Ένα αρχαίο σύμβολο των Σαρακατσάνων

Τό δεύτερο μέρος πού αποτελεί τό δεύτερο συνθετικό τής λέξεως Σαρακατσάνοι, είναι η ρίζα -ΚΑΣ (-ΚΑΤΣ).
Η ρίζα ΚΑΣ εμπεριέχει δύο πανάρχαιες ένοιες μέ συμβολικό χαρακτήρα. Στούς Σαρακατσάνους, η ρίζα -ΚΑΣ εμπεριέχεται στή λέξη κατσούλα πού σημαίνει τό καλύβι, ή τό επάνω κωνικό μέρος τού παραδοσιακού τους καλυβιού, καί τά ξύλα πού αποτελούν τόν οπλισμό τής Κατσούλας, τά λένε κατσουλόξυλα. Τά κατσουλόξυλα σχηματίζουν έναν κώνο καί ενώνονται στήν κορυφή σέ μία στεφάνη πού εμπεριέχει έναν σταυρό. Η ρίζα -ΚΑΣ διασώζεται ώς σήμερα στό ρήμα κατσιάζω δηλαδή ζαρώνω, σουφρώνω όπως τά καυσόξυλα σουφρώνουν πρός τήν κορυφή τής καλύβας σχηματίζοντας κώνο.

Οί Σαρακατσάνοι, σταυρός σαν αρχαϊκός παλαιότερα, όταν έλεγαν κατσούλα ενοούσαν όλο τό καλύβι τό όρθο. Κατσούλα επίσης λένε καί τήν κωνική κουκούλα τής κάπας. Η λέξη κατσούλα προέρχεται από τήν λέξη κασούλα όπως αναγράφεται στίς Προκοπίου Ιστορίαι (4, 26). Η λέξη ΚΑΣούλα εμπεριέχει τήν ρίζα -ΚΑΣ η οποία μέ παραφθορά προφέρεται ΚΑΤΣ.

Η ετυμολογική της σημασία είναι οτι εμπεριέχει τήν ένοια τού ενώνω, τού συγκεντρώνω, ταυτίζω, αδελφώνω όπως όλα τά κατσουλόξυλα στήν κορυφή τής κατσούλας – καλύβας στόν σταυρό.

Στόν Όμηρο η ένοια τού κασις αναφέρεται ώς ένωση, αδέλφωμα, (ΙΛΙΑΔΑ Ζ430, Ο545, ΟΔΥΣΕΙΑ Δ155) κατά συνέπεια αποκαλούνται έτσι καί τά αδέλφια, εξ` ού καί η Ομηρική λέξη κασίγνητοι (ΙΛΙΑΔΑ Δ155, Ε359).

Οί Σαρακατσαναίοι διασώζουν αυτή τήν πανάρχαια ένοια κάτσα (=η ένωση τών ποδιών, τό ωκλαδών (σταυροπόδι), η ένωση δύο ατόμων, δηλ. η αδελφο-ποίηση στά σταυραδέλφια, τό νήμα πού προέρχεται από τήν ένωση δύο νημάτων στριμένων ή περισσότερων, τό αποκαλούν κατσελωτό.

Η ρίζα -ΚΑΣ έχει προέλθει από τήν μητρική της ρίζα -ΚΑ μία πανάρχαια Ελληνοπελασγική ρίζα πού τή συναντούμε στίς αρχαιότερες Ελληνικές γραφές, στήν Γραμμική Α` καί Γραμμική Β` (Περιοδικό ΔΑΥΛΟΣ, τεύχος 126, Ιούνιος 1992, σελ. 5,6,7,8) τής Μινωικής καί Προμινωικής περιόδου. Από τήν ρίζα -ΚΑ προήλθε η ρίζα -ΚΑΤΣ, κι` από αυτή προήλθε η λέξη κατσούλα.

Στούς Σαρακατσάνους βρίσκουμε τόν κύκλο μέ τόν σταυρό σέ κίνηση, όπως ο τροχός στόν χώρο ΚΑΤΣΑ ή ΣΤΑΥΡΩΤΟ όπως αλλιώς λέγεται. Μία μορφή τού χορού αυτού χορεύεται από τέσσερεις χορευτές πού σχηματίζουν σταυρό κρατόντας τίς άκρες δύο μαντηλιών σταυρωμένα μεταξύ τους σχηματίζοντας σταυρό. Όταν χορεύουν, οι σταυροί τών μαντηλιών καί χορευτών διαγράφουν κύκλο. Ο Σταυρωτός χορός τών Σαρακατσαναίων μάς παραπέμπει στό στίχο τού Ορφικού Ύμνου πρός τιμήν τού Ηλίου: “τετραβάμοσι ποσί χορεύουν”, (Νίκου Πρεάδη: Ο Ορφέας καί οί Ορφικοί, σελ. 48, Αθηνα 1994).

Μέ σταυρό στήν αρχαιότητα συμβολίζουν τόν Θεό Ήλιο – Δία καί πιθανότατα ο χορός αυτός νά ήταν πρός τιμήν τού Θεού Ήλιου – Δία. Η ταύτιση τού σταυρού καί τού Ήλιου μπορεί εύκολα νά διαπιστωθεί εάν επισκεφθεί κάποιος τά μουσεία στή Κρήτη όπου θά βρεί πλήθος απεικονήσεων σταυρών καί ήλιων σέ λατρευτικά αντικείμενα.

Στίς πρωτοελληνικές διαλέκτους ο σταυρός λεγόταν -ΚΑΡΟΣ από τή ρίζα -ΚΑ, καί αυτή η λέξη διασώζεται σήμερα σέ όλη τήν Ευρώπη ΚΑΡΟΣ = Κ` ΡΟΣ = CROSS, αλλά καί στή λέξη καρώ πού σημαίνει τετράγωνο ή ρόμβος.

Στή ρίζα -ΚΑΣ λοιπόν βρίσκουμε τήν ένοια τού σταυρού, δηλαδή τήν ένωση “κάσις” ενός συμβόλου πού είχαν οι Σαρακατσάνοι πρίν τόν Χριστιανισμό.
Τό σταυρό στούς Σαρακατσάνους τόν βρίσκουμε όχι μόνο στήν κατσούλα τού καλυβιού, στό εσωτερικό, μά καί στό εξωτερικό τής καλύβας όπου έβαζαν εμφανώς σταυρό.

Σταυρό έχει καί τό πανάρχαιο λάβαρό τους, ο φλάμπουρας. Σταυρό έχουν καί στό χώρο ΣΤΑΥΡΩΤΟ ή ΚΑΤΣΑ.
Οί γυναίκες αλλά καί οί άνδρες παλαιότερα έφεραν σταυρό τατουάζ στό μέτωπο καί στά μπράτσα. Η εξοικείωσή τους μέ τόν σταυρό τούς έκανε καί καλούς Χριστιανούς. Οί Σαρακατσάνοι υπήρξαν “σταυρο-φορούντες” από τήν αρχαιότητα καί διέδωσαν τόν σταυρό σ` όλη τήν Ευρώπη.

Προσφάτως δέ ανεκαλύφθη λείψανο ανθρώπου στίς Αλπεις καλά διατηρημένο στούς πάγους, εις τό οποίο οί επιστήμονες δίνουν ηλικία 4.000 ετών. Τό σώμα αυτό είναι καλά διατηρημένο καί στό δέρμα του διακρίνονται τατουάζ μέ σταυρούς!

Συνοπτικά στή ρίζα -ΚΑΤΣ έχουμε τήν αρχαία ένοια τού σταυρού καί τής κατσούλας (καλυβιού), τού ορθού κονακιού τών Σαρακατσάνων.
-ΣΑΡ λοιπόν ο ορεσίβιος βοσκός κτηνοτρόφος.
-ΚΑΣ η καλύβα – κατσούλα πού φέρει τό σταυρό.
Μέ τόν συνδιασμό αυτών τών δύο αρχαίων ριζών-ενοιών έχουμε τήν προέλευση τής λέξης ΣΑΡ(α)ΚΑΤΣ(άνοι) πού σημαίνει οί ορεσίβιοι κτηνοτρόφοι, βοσκοί, πού ζούν στίς Κατσούλες, πού έχουν τόν σταυρό, ή οί σταυροφορούντες ορεσίβιοι κτηνοτρόφοι πού ζούν στίς κατσούλες.

Κρά- -> κράσιν = ένωσις -> ΚΡ’Σ -> CROSS
 

Σχετικά με τον Ήλιο
Ορφικός Ύμνος στον Ήλιο:
κρᾶσιν ἔχων ὡρῶν, τετραβάμοσι ποσσὶ χορεύων

Απόδοση :
έχεις την συνένωσιν των εποχών και χορεύεις (κινείσαι κυκλικώς) με τέσσερα πόδια (ό δημιουργός των τεσσάρων εποχών του έτους)

Άρα η ένωσις (κράσις -> cross), των εποχών από τον ζωοδότη Ήλιο είναι το σύμβολο του σταυρού.
Και ως σύμβολο ενώνει τα ηλιοστάσια και τις ισημερίες δημιουργώντας τον κύκλο των εποχών.

Για τον άνθρωπο που ζει τον βίο στο υλαίο πεδίο ο Θεός που του χορηγεί τα πάντα από ζωή έως όλα τα αγαθά ενώνει τα πάντα με την δύναμη του.

Όταν ο άνθρωπος φτάσει στο τέλος του βίου του, (τέλος εποχής) ο Θεός (Ήλιος) ανασταίνει τον άνθρωπο ξανά με νέα ζωή και νέο βίο εντός του υλαίου πεδίου.
 
Έτσι ο ισοσκελής σταυρός είναι σύμβολο ένωσης ζωής και ανάστασης.
Σε αυτήν την μεταφυσική πεποίθηση βασίζεται και η θεωρία της μετενσάρκωσης όπου ο άνθρωπος ως ψυχή δεν χάνεται δεν πεθαίνει αλλά επανενσαρκώνεται σε νέο σώμα ως μία φυσική ανάσταση.

Η όλη ιδέα προέρχεται από τον κύκλο του Ηλίου και την δημιουργία των 4 εποχών.

Η σχέση του σταυρού με τον Θεό Διόνυσο ίσως είναι ότι η λέξη κάρος από την οποία προέρχεται η λέξη Cross, σημαίνει την μέθη και τον βαθύ ύπνο όμοιο θανάτου. Και η επαναφορά από τον μεθυστικό ύπνο είναι η συμβολική ανάσταση.

Στα σημερινά μαθηματικά το σύμβολο της ένωσης 2 αριθμών είναι + δηλαδή ένας σταυρός.

Σε επίπεδο συναισθημάτων η ένωση σημαίνει αδελφοποίηση και κατά αυτήν την έννοια την χρησιμοποιεί και ο Όμηρος.

Σε επίπεδο θεουργικό η ένωση σημαίνει ένωση με το Θείο και σημαίνει θέωση.

Περί της λέξεως Κάρος από την οποία παράγεται η λέξη Cross που στα νεοελληνικά σημαίνει σταυρός.

Κάρος: όνομα νόσου. (Lexicon artis grammaticae)

Κάρος από το Κηρ την θανατοιφόρο μοίρα. (Etymologicum Gudianum)

Κάρος η εξ οινοποσία εγινόμενη μέθη και παραφορά (SUDA vel Suidas A.D. 10)

Έτσι από την θανατηφόρο μοίρα (κάρος) περνάμε στην αναζωογονική δύναμη του Ηλίου που σαν από μέθη ξυπνά την ψυχή μέσα σε νέο σώμα μετά τον υλικό θάνατο βάση της μυθολογίας του Ηλίου που αναγεννάται.
 

Τα Αρχαία Ελληνικά Σταυρόσχημα είδωλα της Χαλκολιθικής εποχής

Σταυρόσχημα ειδώλια έχουν βρεθεί και στην Χαλκολιθική εποχή πριν ο σταυρός γίνει ηλικακό σύμβολο και αποκτήσει όλη την προαναφερθείσα μυθολογία του “Κάρου”, της θανατηφόρας μοίρας και της αναγέννησης της ζωής.

Το Ειδώλιο του Πωμού είναι ένα προϊστορικό γλυπτό. Βρέθηκε κοντά στο κυπριακό χωριό Πωμός, στην επαρχία της Πάφου. Είναι φτιαγμένο από πικρόλιθο και χρονολογείται περίπου στο 3.000 π.Χ., στη Χαλκολιθική εποχή. Σήμερα βρίσκεται στο Κυπριακό Μουσείο στην Λευκωσία. Η εικόνα του χρησιμοποιείται στην όψη των κυπριακών νομισμάτων του ενός και των δύο ευρώ.

Το ειδώλιο είναι σταυρόσχημο, παριστάνει δηλαδή έναν άνθρωπο με τα χέρια ανοιχτά σε σχήμα σταυρού. Τέτοια σταυρόσχημα ειδώλια βρέθηκαν αρκετά στην Κύπρο, καθώς στην εποχή τους φαίνεται ότι ήταν διαδεδομένα ως φυλαχτά για τη γονιμότητα, ενώ η συμβολική τους σημασία φαίνεται να ήταν η ευχή για καλή γέννα, κάτι που υπογραμμίζεται από το γεγονός ότι μερικές φορές το οριζόντιο τμήμα του ειδώλιου (τα απλωμένα χέρια) αντικαθίσταται από μια δεύτερη ανθρώπινη μορφή σε οριζόντια θέση.

Οι ανθρώπινες μορφές παριστάνονται είτε χωρίς σημάδια για το φύλο τους είτε με δυο μικρές προεξοχές στο στήθος σαν μαστούς.

                                                

Απεικονίζονται σχεδόν πάντα σε καθιστή θέση.

Σε παρόμοια ειδώλια της περιόδου υπάρχει στην κορυφή μια τρύπα που επέτρεπε να φοριέται το αγαλματάκι στο λαιμό. Ένα τέτοιο σταυροειδές φυλαχτό φαίνεται να φέρει κρεμασμένο στο λαιμό και η ίδια η μορφή που εικονίζεται στο ειδώλιο του Πωμού.

Το ειδώλιο του Πωμού αποτελεί ένα χαρακτηριστικό είδος προϊστορικής τέχνης της Κύπρου η οποία είναι συγγενής με την Κυκλαδική τέχνη της ίδιας περιόδου.
Παρόμοια σταυρόσχημα ειδώλια από την Κύπρο μπορεί κανείς να δει και στη συλλογή Ζιντίλη στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης στην Αθήνα.

Άλλα παρόμοια ειδώλια της Χαλκολιθικής εποχής της Κύπρου

Η μορφή της σταυρόμορφης φιγούρας είναι στην πραγματικότητα ένας συνδυασμός δύο μορφών. Μιας όρθιας φιγούρας και μιας φιγούρας στην αγκαλιά αυτής σε οριζόντια στάση. Ο γλύπτης τοποθετόντας την οριζόντια φιγούρα πάνω στην κάθετη δίνει την εντύπωση ότι η όρθια φιγούρα έχει τα χέρια ανοιχτά. Μια τρύπα στην κορυφή της όρθιας φιγούρας δηλώνει την χρήση του αγαλματίου ως κρεμασστό στο λαιμό.

Αυτή η διπλή φιγούρα είναι πολύ σπάνια στην Κύπρο και έχει ερμηνευτεί σαν μια μητέρα να κουβαλάει το παιδί της, ή ζευγάρι να ερωτοτροπεί, ή ένα φυλαχτό με μαγικές ιδιότητες δύο διδύμων μορφών σε αυτή την στάση.

Αν η σταυροειδής φιγούρα συνδέεται με γυναίκα να κρατάει στην αγκαλιά παιδί τότε ίσως είναι φιγούρα αρχέτυπο για την Θεά Εστία που αναπαριστάτε με παιδί στην αγκαλιά στους Έλληνες (πηγή Αθανάσιος Σταγειρίτης, Ωγυγία, Θεά Εστία).

                                                 






Πηγή : http://www.ellinikoarxeio.com/2010/11/ancient-hellenic-symbol-of-cross.html

Βρέθηκε ο τάφος της Σαπφούς

«ΨΑΠΦΑ ΕΡΩΤΙΟΥ ΧΑΙΡΕ»

Ένα αρχαιολογικό εύρημα από τα σημαντικότερα στον Ελλαδικό και όχι μόνο χώρο, έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη της 14ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων αρχικά και στη συνέχεια της Εφορείας Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων, που ολοκλήρωσε σε συνθήκες άκρας μυστικότητας την ανασκαφή. 

Ο τάφος της μεγαλύτερης ποιήτριας του.... αρχαίου κόσμου, της Σαπφούς, θεωρείται πως έχει βρεθεί στην περιοχή του Κάτω Κάστρου της Επάνω Σκάλας.

Σε αυτό συγκλίνει η επιγραφή σε επιτύμβια στήλη «ΨΑΠΦΑ ΕΡΩΤΙΟΥ ΧΑΙΡΕ», τα κτερίσματα, ένα χρυσό στεφάνι στο κεφάλι της νεκρής γυναίκας, ειδώλια της Αφροδίτης, πήλινες μικρές λύρες και φυσικά η ανθρωπολογική μελέτη του σκελετού στον αρχαίο τάφο, που δείχνει γυναίκα που έζησε τέλη 7ου - αρχές 6ου π.Χ. αιώνα.

Ήδη για το εύρημα έχει ενημερωθεί και η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού, ενώ πληροφορίες φέρουν τόσο τον κ. Γερουλάνο, όσο και την κ. Μενδώνη, να επισκέφτηκαν το χώρο της ανασκαφής κατά την επίσκεψή τους προ μηνός στη Λέσβο.

Πώς βρέθηκε...
Το εύρημα είδε το φως κατά τις ανασκαφικές εργασίες που πραγματοποιήθηκαν στο πίσω μέρος του περιβάλλοντα χώρου μικρού Οθωμανικού λουτρού στο Κάτω Κάστρο της Μυτιλήνης, που ξεκίνησαν λίγο μετά τα Χριστούγεννα από τη 14η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων.

Όταν ήρθε στο φως η πεσμένη επιτύμβια στήλη και διαβάστηκε η κεφαλαιογράμματη επιγραφή σε αυτήν «ΨΑΠΦΑ ΕΡΩΤΙΟΥ ΧΑΙΡΕ», με το χαρακτηριστικό τρόπο γραφής της αρχαϊκής εποχής, κλήθηκαν οι αρχαιολόγοι της Κ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων. Οι τελευταίοι, με άκρα μυστικότητα, πραγματοποίησαν την ανασκαφή και έφεραν στο φως όλα τα προαναφερθέντα στοιχεία.

Το εύρημα θα παρουσιασθεί από την προϊσταμένη της Κ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων στη διάρκεια επιστημονικού συνεδρίου, ενώ άγνωστο παραμένει αν θα ανασκαφεί το σύνολο του χώρου αυτού, που πρέπει να ταυτίζεται με το αρχαίο «σήμα» της Μυτιλήνης, σημείο ταφής σημαντικών Μυτιληνιών.

Η ποιήτρια
Όπως είναι γνωστό, η Σαπφώ έζησε και άκμασε στην προκλασσική περίοδο, στις αρχές του 6oυ αιώνα π.Χ. (περίπου το 580), κυρίως στην πρωτεύουσα του νησιού της Λέσβου, όπου τότε άνθιζαν οι τέχνες κι ο πολιτισμός. Το πιθανότερο είναι ότι γεννήθηκε λίγα χρόνια πριν, στα τέλη του προηγούμενου αιώνα, του 7ου, γύρω στα 630 - 620 π.Χ., στην Ερεσό.

Κόρη αριστοκρατικής οικογένειας και συγκεκριμένα του Σκαμανδρώνυμου Ερωτίου (το πατρώνυμο που αναφέρεται στην επιτύμβια επιγραφή) και της Κλείδας, είχε τρεις αδελφούς, το Λάριχο, το Χάραξο και τον Ευρύγιο.

Η Σαπφώ ταξίδεψε στη Σικελία κι έμεινε λίγα χρόνια στις Συρακούσες γύρω στο 600 π.Χ., μπορεί και για να απομακρυνθεί από πολιτικές αναταραχές στη Μυτιλήνη. Επιστρέφει στην πατρίδα της γύρω στο 590 - 580 π.Χ., μετά την κατάλυση της τυραννίας, επί Πιττακού του Μυτιληναίου.

Είχε διαδοθεί αρκετά ένας θρύλος ότι αυτοκτόνησε πέφτοντας στη θάλασσα από ένα ακρωτήρι της Λευκάδας, για τα όμορφα μάτια ενός νέου που λεγόταν Φάων. Δε φαίνεται, όμως, να αληθεύει ούτε αυτός ο μύθος, που μάλλον οφείλεται στην παρερμηνεία κάποιου ποιήματός της, όπου η Σαπφώ εξυμνεί την ομορφιά του Φάωνος, ακολούθου της Αφροδίτης. 

Η ανακάλυψη του τάφου της αποδεικνύει ότι η Σαπφώ πέθανε και θάφτηκε στη Μυτιλήνη.
Μετά το θάνατό της, οι Μυτιληνιοί έκοψαν νόμισμα με τη μορφή της, ενώ στις Συρακούσες κατασκεύασαν κενοτάφιο σε ανάμνησή της. Όλος σχεδόν ο αρχαίος κόσμος την είπε δεκάτη των Μουσών και θνητή Μούσα και σε αρκετές Ελληνικές πόλεις στήθηκαν εικόνες της προτομής της.

Αυτή η χώρα είναι η Γη των Ελλήνων!

Δε χωράει στο ψέμα η αλήθεια… Ούτε το φως στο σκοτάδι…
Δε φτάνει ο κίβδηλος λόγος να δαμάσει τα αφηνιασμένα άλογα, να γητέψει τα τρομοκρατημένα όνειρα.

Με το πηχτό σκοτάδι να απλώνεται στη νεκρική κοιλάδα των μοιραίων και των δοσίλογων, οδοιπορούμε την οδό του μαρτυρίου.
Σε κάθε σταυροδρόμι το εκτελεστικό απόσπασμα των τοκογλύφων, σε κάθε ανηφοριά οι φονιάδες της ιστορίας υψώνονται φαντάσματα δυσθεώρητα με μάτια κόκκινα, με στόματα γλοιώδη και λαίμαργα.

Μας εκφοβίζουν, μας τρομοκρατούν…
Μας πυροβολούν με.... λόγους δόλιους από τις τηλεοπτικές οθόνες τα αδειανά κουστούμια και τα παραγεμισμένα στόματα.
Μας φτύνουν οι αρουραίοι των εφημερίδων, οι αρθρογράφοι του μεγάλου κενού, οι εθνοφθόροι και οι Ελληνόφοβοι.

«Θέμα χρόνου» αποφαίνονται οι ειδήμονες με τους υπερσύγχρονους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, τα ατσαλάκωτα κουστούμια και τα αρπακτικά χέρια που στάζουν αίμα.
Καλά κρατεί ο χορός των κερδοσκόπων και των εφιαλτών…το πανηγύρι της εκφοράς των ελπίδων και των οραμάτων.

Η μεγάλη ομήγυρη των αδημονούντων την απώλεια του έθνους των ανυπότακτων έχει κιόλας παραταχθεί με κάθε επισημότητα για να παρακολουθήσει το μεγάλο θέαμα.
Ο δήμιος με την κουκούλα, τις πλαδαρές σάρκες και τα διάστικτα μπράτσα με τα φασιστικά σύμβολα, αναμένει το νεύμα του «Μεγάλου Στοχαστή». Κι ο «Μεγάλος Οπισθοδρομιστής» ετοιμάζεται να γυρίσει το ρολόι της ιστορίας τριάντα χρόνια πίσω.

Δεν επιθυμούν να πιστέψουν οι εξαγορασμένοι, οι υπόδουλοι και οι ματαιόδοξοι στη μεγάλη στρατιά των αρίστων της ιστορίας, των λαμπρών δημιουργών, των ποιητών, των αγωνιστών της ζωής, των εργατών, των καλλιτεχνών, των ανθρώπων της τίμιας δουλειάς και του πνεύματος. Ότι είχαν να κλέψουν το έκλεψαν, ότι είχαν να προσβάλουν το πρόσβαλαν, ότι είχαν να ατιμάσουν το ατίμασαν. 

Ήρθε η ώρα να πετάξουν το αποστεωμένου κουφάρι του λαού στη χωματερή της εξαθλίωσης και της απέραντης θλίψης. Ήρθε ή ώρα να ανοίξουν τις πόρτες σε κυνηγούς κεφαλών, σε ζόμπι που τρέφονται με σάρκες ανθρώπινες και αίμα ζεστό…

Έτσι πιστεύει ότι μπορεί να ανταποκριθεί στα κελεύσματα των καιρών ο «Μεγάλος Στοχαστής», ο δειλός πολεμιστής με τη λερωμένη σκελέα, ο αποτυχημένος ταχυδακτυλουργός με τα τρεμάμενα δάχτυλα και το θολωμένο μυαλό, ο θλιβερός ψεύτης, ο αμήχανος Οδυσσέας που ούτε ταξίδι, ούτε Ιθάκη του απέμεινε, παρά μόνο η χλεύη των ανθρώπων και της ιστορίας.

Ημέρα σκότους η μέρα που ξημερώνει…
Έκπληκτα τα μάτια της ιστορίας βλέπουν τη λαίλαπα να πλησιάζει.
Έντρομοι οι ένοχοι χειρουργοί βιάζονται να επικαλύψουν με το σεντόνι της υποταγής και της ανικανότητας το κέρινο πρόσωπο της ναρκωμένης πατρίδας.

Βιάζεται το τσούρμο των θρασύδειλων και των μισαλλόδοξων να τελειώνει μια και καλή με το γένος των αδάμαστων. Το βιβλίο που λέγεται Ελλάδα πρέπει να κλείσει, η σπορά να νοθευτεί , ο αγρός με τα γεννήματα να καταλειφθεί από αγριόχορτα και ζιζάνια και ακόμα μια «χαμένη πατρίδα» να προστεθεί στις τόσες χαμένες.
Δεν πρέπει ούτε νερό για τα διψασμένα χείλη να περισσέψει, ούτε φαί για τους πεινασμένους την περηφάνια και την αξιοπρέπεια.

Ακούστε ράκη ανθρώπινα, ξεχειλωμένα μυαλά, και κοιμισμένες συνειδήσεις…
Ακούστε υπερφίαλοι αγορητές του θράσους και της ανοησίας…
Ακούστε κύμβαλα αλαλάζοντα, σπιθαμιαίοι διανοητές και προσκυνημένοι υπηρέτες των ξένων συμφερόντων…

Ακούστε πουλημένα τομάρια…

ΑΥΤΗ Η ΧΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΕΠΙΤΗΡΗΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΣΙΤΑ.
ΑΥΤΗ Η ΧΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΘΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ…ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΑΣ!!


 Χάρρυ Κλύνν

ΤΟ ΒΥΘΙΣΜΕΝΟ ΑΝΑΚΤΟΡΟ ΤΗΣ ΚΛΕΟΠΑΤΡΑΣ

Καταδύονται στα νερά της Αλεξάνδρειας  οι δύτες, για να διερευνήσουν τα βυθισμένα ερείπια ενός ανακτορικού συγκροτήματος και ενός ναού, από τα οποία η Ελληνίδα, Πτολεμαία Βασίλισσα Κλεοπάτρα κυβέρνησε την Αίγυπτο. 

Η κατάδυση γίνεται στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας σε ένα σε ένα χώρο όπου είναι βυθισμένο ένα νησί . Το νησί Αντιρόδος. Οι καταδύτες κολυμπούν ανάμεσα σε σωρούς από ασβεστολιθικούς ογκόλιθους καταπονημένους στη θάλασσα από τους σεισμούς και τα τσουνάμι περισσότερα πριν από 1.600 χρόνια.

Η διεθνής καταδυτική ομάδα κάνει την εκσκαφή με μεγάλο κόπο σε μία από τις πλουσιότερες, υποβρύχιων αρχαιολογικών ευρημάτων, περιοχή στον κόσμο και ανακαλύπτουν.... εκπληκτικά ευρήματα της τελευταίας δυναστείας των Πτολεμαίων που κυβέρνησε την αρχαία Αίγυπτο, με Βασίλισσα την Κλεοπάτρα, πριν την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, που προσαρτάται στο 30 π.Χ.

Χρησιμοποιώντας την πλέον προηγμένη τεχνολογία, η ομάδα εποπτεύει την αρχαιολογική εκσκαφή στα αρχαία Βασιλικά διαμερίσματα της Κλεοπάτρας της Αλεξάνδρειας, σκεπασμένα βαθιά κάτω από τη λάσπη του λιμανιού, και επιβεβαιώνουν την ακρίβεια των περιγραφών της πόλης που άφησαν η Έλληνες γεωγράφοι και ιστορικοί, περισσότερο από 2.000 χρόνια πριν.


Ε- ΡΟΔΙΟΣ

Δάσκαλος προς μαθητές για το 1821...

Αυτά τα λόγια απηύθυνε δάσκαλος στους μαθητές του,
στο 2ο ΕΠΑΛ Αχαρνών για την επέτειο της 25ης Μαρτίου :

"Σκέφτηκα να σας μιλήσω για τον Καραϊσκάκη, αλλά το μυαλό σας θα πάει στο γήπεδο.
Σκέφτηκα να σας μιλήσω για το 21, αλλά ο νους σας θα πάει στην Ορίτζιναλ.
Συλλογίστηκα πολύ, για να καταλήξω αν αξίζει να σας ταλαιπωρήσω για κάτι τόσο μακρινό, τόσο ξένο.

Δύο αιώνες πίσω κάποια γεγονότα, τι να λένε σε σένα;
Σε εσένα που βιάζεσαι να φύγεις, να πας για τσιγάρο, για καφέ ή για κάτι άλλο.
Θα σου μιλήσω λοιπόν προσωπικά.

Εγώ ο δάσκαλος που δούλεψα ένα χρόνο σε αυτό το σχολείο και σε δεκαπέντε μέρες φεύγω για αλλού, σε εσένα που είσαι εδώ ένα, δύο, τρία ή και περισσότερα χρόνια, θα σου μιλήσω σταράτα, για να σου εκφράσω δυο σκέψεις μου.

Οι μαθητές που συνάντησα μέσα στις τάξεις, οι μαθητές που δίδαξα φέτος, στη συντριπτική τους πλειονότητα με σεβάστηκαν, αν και δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του μαθήματος. Πολλοί όμως από τους υπόλοιπους μαθητές δε με σεβάστηκαν, με προσέβαλαν κατ' επανάληψη, με έργα, με λόγια, με ύβρεις, δείχνοντας ένα χαρακτήρα και ένα ήθος, που με σόκαρε, που με έβαλε σε μελαγχολικές σκέψεις.

Αυτό το φαινόμενο αποδεικνύει πως κάτι σάπιο υπάρχει σε αυτό το σχολείο, πως, εκτός του γνωστικού ελλείμματος, το συγκεκριμένο σχολείο χωλαίνει δραματικά και στο ηθικοπλαστικό του έργο, στη διαμόρφωση δηλαδή των μαθητικών ψυχών και πνευμάτων. Και η ευθύνη για αυτήν την αποτυχία είναι ευθύνη αποκλειστικά δική μας, των δασκάλων σας και των γονιών σας.

 Δεν έχουμε κατορθώσει να σας δείξουμε πως χωρίς αρχές η ζωή σας αύριο θα είναι μια κόλαση, πως χωρίς όνειρα και στόχους θα χρειαστείτε υποκατάστατα, θα καταφύγετε πιθανόν σε επιλογές που θα σας ξεφτιλίσουν, θα σας κάνουν να σιχαίνεστε τον εαυτό σας, θα σας γεμίσουν τη ζωή πλήξη και κούραση, θα σας γεράσουν πρόωρα.

Αν όμως θέλετε μια συμβουλή από ένα δάσκαλο, σκεφτείτε το παράδειγμα του Μακρυγιάννη, που έφτασε αγράμματος μέχρι τα πενήντα σχεδόν, για να καταλάβει τότε πως η μόρφωση, η καλλιέργεια ήταν το όπλο που έλειπε από την προσωπική του θήκη.
Και κάθισε με πολλή δυσκολία και χωρίς δάσκαλο και έμαθε πέντε κολλυβογράμματα, για να μας πει την ιστορία του βίου του, το παραμύθι της επανάστασης των υπόδουλων Ρωμιών.

Αυτό το παράδειγμα είναι για σας το πιο κατάλληλο, και μπορείς τριάντα χρόνια νωρίτερα από το στρατηγό Μακρυγιάννη να ακολουθήσεις το δρόμο που εκείνος έδειξε, το μονοπάτι της καλλιέργειας, το δρόμο της παιδείας, τη λεωφόρο της προσωπικής σου προκοπής.


Δεν είστε σε τίποτε λιγότερο ικανοί από το μπάσταρδο γιο της καλογριάς, τον Αρβανίτη Γιώργη Καραϊσκάκη. Ήταν κι αυτός αθυρόστομος σαν κι εσάς, αλλά είχε αυτό που από τα αλβανικά μάθαμε σαν μπέσα, ήταν πάνω απ´ όλα μπεσαλής.


Αυτό θα 'θελα να έχετε κι εσείς: Υπευθυνότητα, μπέσα, τσίπα. Να αναλαμβάνετε τις ευθύνες σας, να απεχθάνεστε την υποκρισία, να σιχαίνεστε το συμφέρον, να μισείτε το ψέμα και την ευθυνοφοβία.
Η αγάπη για τον τόπο του, η λατρεία για την πατρίδα του ήταν αυτό που χαρακτήριζε τη ζωή του Νικήτα Σταματελόπουλου, του Νικηταρά.

Αγωνίστηκε στη διάρκεια της επανάστασης, συνέβαλε στην απελευθέρωση της πατρίδας του κι έπειτα φυλακίστηκε, για να χαθεί σ' ένα στενοσόκακο του Πειραιά, σχεδόν τυφλωμένος, πάμπτωχος και εγκαταλειμμένος από όλους, δε ζήτησε τίποτε από την ελεύθερη Ελλάδα κι όταν οι γύρω του τον παρακινούσαν να απαιτήσει από την κυβέρνηση μια πλούσια σύνταξη, απαντούσε πως η πατρίδα τον αμείβει πολύ καλά, λέγοντας ψέματα, για να μην προσβάλει την πατρίδα του.

Είναι δύσκολο, το κατανοώ, το παράδειγμα του Νικηταρά. Αλλά νομίζω πως κι εσείς είστε ικανοί για τα δύσκολα. Μπορείτε να ακολουθήσετε το δρόμο της αξιοπρέπειας, να προσπαθήσετε τίμια και με αγωνιστικότητα, για εσάς και για το μέλλον της οικογένειας που αύριο θα κάνετε.

Ξέρω, καταλαβαίνω, αντιλαμβάνομαι πως σας προτείνω μια διαδρομή ζωής δύσκολη και απαιτητική, όταν δίπλα σας κυριαρχεί ο εύκολος δρόμος των γονιών, των δασκάλων, των πολιτικών, της εποχής στην οποία μεγαλώνετε. Όμως κάθε εποχή ελπίζει στους νέους της. Περιμένει από αυτούς να σηκώσουν ψηλά και με επιτυχία τη σημαία του αγώνα και να οδηγήσουν την πατρίδα τους, τον τόπο τους σε καλύτερες μέρες, σε πιο φωτεινές σελίδες.

Κι όταν βλέπω την εποχή μας να μαραζώνει χωμένη στην αλλοτρίωση, να ξεψυχά από την τηλεοπτική ανία, να μουχλιάζει από το κυνήγι της ευκολίας, μόνο σε εσάς ελπίζω, στην ειλικρινή σας διάθεση , να αγωνιστείτε, να αντισταθείτε, να πολεμήσετε, να νικήσετε!
Μη μας απογοητεύσετε..."

Ποιοι είναι οι λεγόμενοι Τουρκοκύπριοι;

Το 1955 στην Κύπρο, ο Βρετανός κυβερνήτης σερ Ρόμπερτ Άρμιταζ, προκειμένου να αντιμετωπίσει την έναρξη του ένοπλου αγώνα της ΕΟΚΑ, να καταστείλει δια της βίας τις μαχητικές αντιβρετανικές διαδηλώσεις της νεολαίας και να προκαλέσει ρήξη στις σχέσεις των Ελληνων Κυπρίων με την Τουρκική μειονότητα, προχώρησε στην συγκρότηση «επικουρικής Αστυνομίας» , αποτελούμενης στο σύνολό της από Τουρκοκυπρίους.

Παράλληλα με υποκίνηση του (παρακινούμενου από τον Βρετανό Κυβερνήτη) Φαζίλ Κιουτσούκ, δημιουργήθηκε και η Τουρκοκυπριακή μυστική οργάνωση ΒΟΛΚΑΝ («Ηφαίστιο») , της οποίας τα περισσότερα μέλη ήσαν ταυτόχρονα και επικουρικοί αστυνομικοί των Βρετανών.

Κύριος στόχος της ΒΟΛΚΑΝ, ήταν να στρέψει τον τουρκοκυπριακό πληθυσμό κατά των Ελλήνων Κυπρίων. Στις προκηρύξεις της* , η ΒΟΛΚΑΝ εξέδιδε διαταγές απαγόρευσης στους «Τούρκους αδελφούς μας να περιφέρονται στις Ελληνοκυπριακές συνοικές και να συχνάζουν σε κέντρα και κινηματογράφους των Ελλήνων» , με την απειλή ότι, «όσοι δεν υπακούσουν θα κατηγορηθούν προδότες της πατρίδας και δεν θα έχουμε τύψεις συνειδήσεως αν πάθουν οτιδήποτε κατά τις επιθέσεις που θα διενεργήσουμε στους χώρους αυτούς».

(* Εφημερίδα Μποζκούρτ 5.9.1955)

Στα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν στον τουρκοκυπριακό τύπο το 1997, οι διατελέσαντες μέλη της ΒΟΛΚΑΝ ανέφεραν ότι μέχρι το τέλος του 1956 η οργάνωση κατάφερε να διαθέτει 18-29 περίστροφα, μερικά αυτόματα όπλα «Στεν» και βόμβες. Έργο της ήταν και η κινητοποίηση της Τουρκοκυπριακής νεολαίας σε συλλαλητήρια , που εξελίσσονταν σε τυφλές επιθέσεις αφιονισμένων όχλων κατά των Ελλήνων, όταν ανάμεσα στα θύματα της ΕΟΚΑ συγκαταλεγόταν και κάποιος Τ/Κύπριος αστυνομικός των Εγγλέζων.

Εκτός από τη ΒΟΛΚΑΝ υπήρξαν και άλλες 2-3 μικρότερης εμβέλειας οργανώσεις. Σκοπός της ΒΟΛΚΑΝ ήταν η ενοχοποίηση των Ελληνοκυπρίων και η προώθηση του μύθου ότι «οι Τουρκοκύπριοι δεν μπορούσαν να ζήσουν μαζί τους». Αυτή ήταν μια ουσιώδης προϋπόθεση, για να ευθυγραμμιστούν οι Τουρκοκύπριοι με τους στόχους που ήδη συζητούσαν και προετοίμαζαν οι Τούρκοι και οι Βρεττανοί στο Λονδίνο για διαίρεση*.

(*Η γνωστή αποικιοκρατική τακτική των Βρετανών του «Διαίρει και Βασίλευε» – Είναι γνωστό , ότι οι Βρετανοί αποικιοκράτες, προτού εγκαταλείψουν μια αποικία, είχαν ως κανόνα να διαιρούν τον λαό και να τον εγκαταλείπουν σε διένεξη…)

Ως εκ τούτου, πολύ λίγα μέλη της ΒΟΛΚΑΝ (όπως και της ΤΜΤ αργότερα) δικάστηκαν ή τιμωρήθηκαν από το Ηνωμένο Βασίλειο. Σε αντίθεση με σοβαρό αριθμό υποστηρικτών της ΕΟΚΑ που απαγχονίστηκαν και εκατοντάδων άλλων που φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν.

Οι Βρετανοί συμμάχησαν με τους Τουρκοκύπριους εναντίον της ΕΟΚΑ, εκπαίδευσαν ειδική μηχανοκίνητη μονάδα για να πολεμήσει την ΕΟΚΑ και προσέλαβαν ακόμα περισσότερους Τούρκους στην αστυνομία και τις εφεδρικές δυνάμεις. Μέλη αυτών των μονάδων είσαν αμαμεμειγμένοι στην ΒΟΛΚΑΝ και αργότερα στην ΤΜΤ.

« Το 1956, ο Βρετανός Υπουργός Αποικιών Άλαν Λένοξ- Μπόιντ , είπε στην Βουλή των Κοινοτήτων ότι ‘ένα Ελληνοκυπριακό αίτημα για ένωση με την Ελλάδα, θα αντιμετωπιστεί με ένα υποστηριζόμενο από την Βρετανία δημοψήφισμα , αποκλειστικά για τους Τούρκους’ . Εάν οι Τουρκοκύπριοι (18%) ψήφιζαν να ενωθούν με την Τουρκία , το νησί θα διαιρείτο. Ως εκ τούτου απαιτώντας ολόκληρη την Κύπρο, οι Τούρκοι θα βεβαιώνοντο ότι θα έπαιρναν τουλάχιστο την μισή. Σ’ αυτή την φάση είναι που ο Τ/Κύπριος ηγέτης δρ. Φαζίλ Κιουτσούκ ζήτησε την διαίρεση του νησιού κατά μήκος του 35ου παράλληλου’. Το Βρετανικό ενδιαφέρον ώστε να βοηθήσουν να υποκινηθεί αυτή η απαίτηση, είναι προφανές για να χρειάζεται υπογράμμιση.*»

(* Κρίστοφερ Χίτσενς «Κύπρος» 1984)

Ζήνων Κιτιεύς Συντακτική ομάδα

http://mk-mk.facebook.com/topic.php?uid=220538195746&topic=11996

Παιχνίδια των Αρχαίων Ελλήνων

Πώς «σκότωναν» οι αρχαίοι Ελληνες τον ελεύθερο χρόνο τους; Σίγουρα εποικοδομητικά, εκπαιδεύοντας πνεύμα και μυαλό, παίζοντας διάφορα παιχνίδια τύχης, κυβομαντείας ακόμη και μερικά με ερωτικά υπονοούμενα... Σήμερα τα ηλεκτρονικά παιχνίδια μπορεί να έχουν κατακλύσει το ενδιαφέρον μικρών και μεγάλων, τότε τα πιο δημοφιλή ήταν:

- Το τριόδην, η γνωστή τρίλιζα.
- Τα ζάρια.
- Το σημερινό τάγκραν, που γεννήθηκε από επινόηση του Αρχιμήδη.
- Το γνωστό σε όλους γιο-γιο.
- Και το ανθρωπόμορφο ζάρι, που έπαιζαν για να τονώσουν την ερωτική τους προδιάθεση.

Οι ανακατασκευές των αρχαίων ελληνικών παιχνιδιών βασίστηκαν σε ιστορικά στοιχεία και υλοποιήθηκαν στο Εργαστήριο Μελέτης Αρχαίων Εκπαιδευτικών Παιχνιδιών. Στον κόσμο των αρχαίων παιχνιδιών θα μας ξεναγήσει ο Γιώργος Καρατζάς, σχεδιαστής κοσμημάτων, ο οποίος ξεκίνησε το 2004 τις έρευνές του βασιζόμενος στον ιστορικό Χ. Δ. Λάζο, για να καταφέρει να τα αντιγράψει σε μεγάλο ποσοστό.

 «Από τα πιο ενδιαφέροντα αρχαία ελληνικά παιχνίδια είναι το στομάχιον. Ήταν επινόηση του Αρχιμήδη και θεωρείται ο πρόγονος του κινεζικού παιχνιδιού, που σήμερα είναι γνωστό ως τάγκραμ» μας εξηγεί ο κ. Καρατζάς και συνεχίζει: «Αποτελείται από δεκατέσσερα διαφορετικού σχήματος κομμάτια και ο στόχος ήταν η άσκηση της παρατηρητικότητας, της μνήμης και της αντίληψης των μαθητών του Αρχιμήδη ως εξής: αφού πρώτα ο ίδιος έφτιαχνε κάποια σχέδια με όλα τα κομμάτια του στομάχιου, έβαζε τους μαθητές του να τα ανασυνθέσουν, βλέποντας όμως μόνο το περίγραμμά τους. Ενας δεύτερος τρόπος παιξίματος είναι και το γνωστό πρόβλημα του Αρχιμήδη, δηλαδή πόσες φορές μπορεί κάποιος να σχηματίσει το συγκεκριμένο τετράγωνο τοποθετώντας τα κομμάτια του στομάχιου με διαφορετική διάταξη».

Ακόμη ένα παιχνίδι στρατηγικής είναι το τριόδιν, ο πρόγονος της πασίγνωστης σήμερα τρίλιζας. Οπως εξηγεί ο κ. Καρατζάς, «είναι βασισμένο σε αρχαιολογικά ευρήματα, τόσο για την κατασκευή των διαγραμμίσεών του όσο και για τα πιόνια του, που είναι αντίγραφα αντίστοιχων αρχαίων ελληνικών. Παιζόταν από δύο παίκτες, που ο καθένας χρησιμοποιούσε τρεις πεσσούς (πούλια) διαφορετικού χρώματος και γινόταν κλήρωση για το ποιος θα ξεκινούσε το παιχνίδι. Κάθε παίκτης προσπαθούσε να σχηματίσει ευθεία τοποθετώντας τους πεσσούς του σε κατάλληλα σημεία».

Η εννεάδα προέρχεται από τις σημερινές ονομασίες του παιχνιδιού και φαίνεται πως ήταν μια παραλλαγή του αρχαιοελληνικού τριόδιν. Αυτός που κατόρθωνε, είτε εξαρχής είτε στη διάρκεια του παιχνιδιού, να σχηματίσει τριόδιν, τοποθετώντας τρία πιόνια του σε ευθεία γραμμή, τότε αφαιρούσε έναν, όποιον ήθελε πεσσό του αντιπάλου του. Χαμένος τελικά ήταν ο παίκτης που έμενε με δύο μόνο πιόνια.

Η ίυγγα (σε σχήμα τροχού, ρόμβου ή αστεριού) ήταν από τα πιο ενδιαφέροντα παιχνίδια της αρχαιότητας, ταυτισμένο απόλυτα με την ερωτική μαντεία. Εξηγεί ο κ. Καρατζάς: «Στη Στερεά Ελλάδα το ονομάζουν φρομούζα. Το όνομα ίυγξ στην καθημερινή γλώσσα σήμαινε το καθετί που είχε τη δύναμη να σαγηνεύει ή να ασκεί έλξη, όπως η γοητεία του λόγου και της ποίησης, η γοητεία της ομορφιάς και οι επικλήσεις. Υπάρχουν αρκετά μυθολογικά στοιχεία που σχετίζουν την ίυγγα με τη μαγεία και φαίνεται ότι πάνω στο δίσκο ή στον τροχό της ίυγγας χάραζαν κάποιες ερωτικές αφιερώσεις ή μαγικές επικλήσεις που έστελναν στο πρόσωπο που ενδιαφερόταν».

«Το παιχνίδι που σήμερα γνωρίζουμε ως γιο-γιο», αναφέρει ο κ. Καρατζάς, «από τον ήχο που παράγει όταν παίζεται, αποτελεί αίνιγμα για τον ιστορικό, αφού δεν υπάρχει πουθενά η αρχαία ονομασία του, ενώ η παλαιότερη απεικόνισή του υπάρχει σε εσωτερικό ερυθρόμορφης κύλικας του 500 π.Χ. και δείχνει έναν νέο να παίζει με το παιχνίδι αυτό. Τα γιο-γιο των προγόνων μας ήταν ξύλινα ή μεταλλικά, υπάρχουν όμως στα μουσεία μας και πήλινα που είχαν προσφερθεί σαν αφιερώματα».

Η κυβεία, το παιχνίδι με τους κύβους, τα γνωστά σε εμάς ζάρια, αλλά και η κυβομαντεία φαίνεται πως ήταν σε χρήση τουλάχιστον από την εποχή του Τρωικού Πολέμου, αφού ο Παλαμήδης, σύμφωνα με τις πηγές, επινόησε τον κύβο και τα αντίστοιχα παιχνίδια εκείνη την εποχή. Στην αρχαία Ελλάδα και την Αίγυπτο, όπου έχουμε στοιχεία για τη χρήση της για περισσότερα από 3.500 χρόνια πίσω, χρησιμοποιούνται αντικείμενα από κόκαλο, ξύλο, ελεφαντόδοντο.

Η στάση της ερωτικής πράξης
Υπήρχαν και έχουν διασωθεί μερικοί πολύ περίεργοι τύποι ζαριών, που δεν γνωρίζουμε σε ποια παιχνίδια χρησιμοποιούνταν. Π.χ. στο Βρετανικό Μουσείο φυλάσσονται ζάρια σε σχήμα ανθρώπου, σχεδόν παντελώς άγνωστο στις μέρες μας. Η χρήση του είχε τις περισσότερες φορές και σεξουαλικά υπονοούμενα, καθώς η θέση του ζαριού καθόριζε την ερωτική στάση του ζευγαριού. Πάνω στο ζάρι υπάρχουν χαραγμένες κουκίδες με τις τυχερές αξίες σε διάφορα μέρη του σώματος, από το ένα μέχρι το έξι.

 

 

Πηγή
http://www.ancientgreektoys.gr/
http://krasodad.blogspot.com/2011/01/ancient-games.html